Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Kilkanaście lat pracy w poradnictwie rodzinnym pokazało mi, że częstym problemem w relacjach damsko-męskich jest zazdrość. W języku polskim słowo to rozumiane jest po pierwsze jako uczucie przykrości, żalu i niechęci do kogoś na widok jego powodzenia lub stanu posiadania. W poradni jednak zdecydowanie częściej pojawia się w drugim znaczeniu, kiedy to wskazuje na uczucie niepokoju co do wierności kochanej osoby.
W przestrzeni publicznej można usłyszeć krytykę Kościoła za „mieszanie się do polityki”. Członkowie Kościoła – zarówno pasterze, jak i wierni świeccy – są jednak równoprawnymi obywatelami i mają prawo do uczestnictwa w życiu politycznym. W jaki sposób sam Kościół określa swój stosunek do polityki?
Każdy dzień przysparza nam wielu okazji, by uświadomić sobie wzajemne zależności między ludźmi. Dostrzec można to na różnych poziomach: lokalnym, krajowym i międzynarodowym. Szczególnie dotkliwie uświadamia nam to nagły brak towarów lub usług, na przykład w wyniku strajku jakiejś grupy zawodowej. Problemy z tym związane mobilizują społeczeństwo, a zwłaszcza rządzących, do szukania wyjścia z trudnej sytuacji. Czasem jednak odczuwamy związek z ludźmi na zupełnie innym poziomie. Gdy jakiś region świata zostanie dotknięty klęską żywiołową, gdy w mediach widzimy cierpiących ludzi siedzących na obróconym w ruinę dorobku całego życia, to budzi się w nas współczucie, które mobilizuje do okazania wsparcia pokrzywdzonym przez los. W pierwszym i drugi przypadku podjęte działania określamy mianem solidarności.
W życiu już tak jest, że nie wszystko idzie po naszej myśli. Dotyczy to także życia małżeńskiego i rodzinnego. Gdy nasze plany biorą w łeb, gdy nasze oczekiwania nie zostają spełnione, gdy nam na czymś bardzo zależało, a wyszło, jak zwykle – łatwo stracić równowagę. Przejawy takiego stanu nie są jednak dla nikogo korzystne. Dlatego zawsze lepiej pohamować emocje i z życzliwością poszukać odpowiedniego rozwiązania. Do tego zachęca nas biblijny hymn o miłości, który opisuje ją słowami: „Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest” (1 Kor 13, 4). W teorii brzmi to idealnie, ale czy jest możliwe w praktyce?
Życie w małżeństwie i rodzinie angażuje nasze talenty. Bóg obdarza nas nimi w różny sposób. Ja na przykład nie mam smykałki do gotowania, a mój brat raz po raz chwali się zdjęciami potraw, którymi raczy swoją rodzinę. Mam inne zdolności i umiejętności, którymi staram się służyć moim najbliższym. Czasem jednak dochodzę do przekonania, że od czynności wykonywanych na rzecz rodziny ważniejsza jest towarzysząca im atmosfera. Nasze różne działania na rzecz rodziny nabierają smaku, gdy potrafimy zdobyć się na życzliwe spojrzenie i pogodny uśmiech.
Ludzie od wieków zadają sobie pytanie o przyczynę i naturę zła obecnego w świecie. Odpowiedź udzielana przez Kościół podkreśla, że zło jest tajemnicą. W oparciu o Objawienie Boże przekazywane w Piśmie Świętym i Tradycji możemy wyróżnić zło fizyczne i zło moralne oraz określić ich źródło. Możemy też patrzeć na nie z nadzieją, gdyż Bóg z każdego zła potrafi wyprowadzić dobro.
Autora książki zatytułowanej Chrystus Król. Podążając za Zbawicielem nie trzeba nikomu przedstawiać. Pan Jan Łopuszański, polityk, poseł, prawnik i publicysta jest w Polsce bardzo dobrze znany. Tym bardziej cieszy fakt, że ktoś tak rozpoznawalny podjął temat intronizacji Chrystusa i podzielił się swoimi przemyśleniami. Opublikowanie ich przez Wydawnictwo Fronda (2020) pozwala żywić nadzieję, że zapozna się z nimi wiele osób. Zwłaszcza że książce poświęcona została audycja na antenie Radia Plus w programie Pawła Krzemińskiego „Nocne światła” z udziałem autora.
Niezwykle ważny jest także fakt, że autorem przedmowy do książki jest abp Andrzej Dzięga, metropolita szczecińsko-kamieński, członek Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski i członek Zespołu KEP ds. Ruchów Intronizacyjnych.
Chrześcijanie powinni w swoim życiu kierować się miłością, której wzór zostawił Pan Jezus w swoich słowach i czynach. Jego uczniowie na każdej z życiowych dróg powinni wytrwale wyciskać jej ślady. Jednak trochę inny kształt będą one miały na drodze życia kapłańskiego czy konsekrowanego, inny zaś na drodze życia małżeńskiego i rodzinnego. Wiadomo przecież, że nawet jeśli czasem mąż musi się „wyspowiadać” swojej żonie, to zupełnie inaczej ta „spowiedź” wygląda i inne za sobą pociąga skutki. I choć jedna i druga wymaga okazania miłości „grzesznikowi”, to inaczej okazuje ją czcigodny ksiądz w konfesjonale, a inaczej szanowna małżonka przy rodzinnym stole.
Wolność jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. W ludzkiej naturze leży to, że każdy sam chce decydować o swoim własnym losie. Dzieje ludzkości pokazują, że wielu woli zginąć w walce o wolność, niż żyć w kajdanach. Jednak nie wszyscy z wyzwolonych potrafią godnie nieść brzemię zdobytej wolności. W podejmowanych przez nich decyzjach dają o sobie znać noszone wewnątrz duchowe pęta. Często przybierają one postać zniewolenia przez pożądliwość i wynikający z niej grzech. Dopiero zerwanie „kajdan zła”, o których mówi prorok Izajasz (58, 6), pozwala człowiekowi doświadczyć prawdziwej „wolności i chwały dzieci Bożych” (Rz 8, 21).
Działania podejmowane przez ludzi jednoczących się pod tęczową flagą wymagają od katolików odpowiedzi zgodnej z nauką Kościoła. Sięgając do dokumentów prezentujących stanowisko Urzędu Nauczycielskiego, zauważamy obecne w nich wezwanie do szacunku względem osoby ludzkiej i jej natury, a jednocześnie do przestrzegania w życiu osobistym i społecznym zasad moralnych wynikających z prawa Bożego.
Posynodalna Adhortacja Apostolska Amoris laetitia Ojca Świętego Franciszka o miłości w rodzinie opublikowana w 2016 r. jest dokumentem prezentującym aktualne stanowisko Kościoła katolickiego wobec różnych zagadnień wiążących się z życiem rodzinnym. Został też w nim przedstawiony pogląd odnośnie do ideologii „gender” i homoseksualizmu.