Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
W przestrzeni publicznej można usłyszeć krytykę Kościoła za „mieszanie się do polityki”. Członkowie Kościoła – zarówno pasterze, jak i wierni świeccy – są jednak równoprawnymi obywatelami i mają prawo do uczestnictwa w życiu politycznym. W jaki sposób sam Kościół określa swój stosunek do polityki?
Każdy dzień przysparza nam wielu okazji, by uświadomić sobie wzajemne zależności między ludźmi. Dostrzec można to na różnych poziomach: lokalnym, krajowym i międzynarodowym. Szczególnie dotkliwie uświadamia nam to nagły brak towarów lub usług, na przykład w wyniku strajku jakiejś grupy zawodowej. Problemy z tym związane mobilizują społeczeństwo, a zwłaszcza rządzących, do szukania wyjścia z trudnej sytuacji. Czasem jednak odczuwamy związek z ludźmi na zupełnie innym poziomie. Gdy jakiś region świata zostanie dotknięty klęską żywiołową, gdy w mediach widzimy cierpiących ludzi siedzących na obróconym w ruinę dorobku całego życia, to budzi się w nas współczucie, które mobilizuje do okazania wsparcia pokrzywdzonym przez los. W pierwszym i drugi przypadku podjęte działania określamy mianem solidarności.
Ludzie od wieków zadają sobie pytanie o przyczynę i naturę zła obecnego w świecie. Odpowiedź udzielana przez Kościół podkreśla, że zło jest tajemnicą. W oparciu o Objawienie Boże przekazywane w Piśmie Świętym i Tradycji możemy wyróżnić zło fizyczne i zło moralne oraz określić ich źródło. Możemy też patrzeć na nie z nadzieją, gdyż Bóg z każdego zła potrafi wyprowadzić dobro.
Mieszko I. Rysunek Jana Matejki z cyklu Poczet królów i książąt polskich, źródło: Wikipedia.
Dobrawa. Rysunek Jana Matejki z cyklu Poczet królów i książąt polskich, źródło: Wikipedia.
Chrzest pierwszego historycznego władcy Polski, księcia Mieszka I, uznawany jest przez historyków za początek Państwa Polskiego. Ponieważ autorzy opracowań historycznych za datę chrztu Mieszka I przyjmują dzień 14 kwietnia 966 r., Parlament Rzeczypospolitej Polskiej postanowił ten dzień uczynić świętem państwowym, co dla Kościoła w Polsce ma doniosłe znaczenie, gdyż święto to upamiętnia fakt ścisłego związku początków polskiej państwowości z pojawieniem się Kościoła na ziemiach polskich i rozpoczęciem dzieła chrystianizacji.
Obchody 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości są okazją do przypomnienia roli Kościoła w czasach walki o wolność naszej Ojczyzny. Szczegółowe omówienie całego spektrum zagadnień wiążących się z tym tematem wymagałoby opracowania obszernej monografii. Ja chciałbym spojrzeć na niego przez pryzmat zaangażowania w sprawę narodową kilku wybranych ludzi, których później Kościół katolicki wyniósł na ołtarze jako orędowników u Boga i przykład do naśladowania.
W ziemskiej pielgrzymce Kościoła ważną rolę odgrywają objawienia prywatne, poprzez które Pan Bóg podkreśla szczególnie ważne w danym czasie prawdy wiary, a przez nadprzyrodzone znaki przypomina o swojej obecności w świecie. Wśród tego typu wydarzeń warto zwrócić uwagę na objawienia w Fatimie, których treść od ponad stu lat przyciąga uwagę tysięcy wiernych na całym świecie.
Objawień w Fatimie doświadczyło troje dzieci, Łucja dos Santos oraz Franciszek i Hiacynta Marto, którzy mieli wówczas odpowiednio 10, 9 i 7 lat. Franciszek i Hiacynta, którzy zmarli 2 i 3 lata po objawieniach, zostali kanonizowani w 2017 r., natomiast w przypadku Łucji, która zmarła w 2005 r., wciąż czekamy na decyzję Watykanu.
Tytuły św. Pawła w Listach Pasterskich w analizie semantycznej
Rok Świętego Pawła obchodzony obecnie w Kościele stwarza okazję do pogłębiania wiedzy o Apostole Narodów. Już sam ów tytuł Szawła z Tarsu, Apostoł Narodów, stanowi bodziec do prowadzenia wnikliwych badań. W związku z tym postanowiłem pochylić się nad zagadnieniem tytułów św. Pawła. Ponieważ jednak Corpus Paulinum jest dość obszernym materiałem źródłowym, postanowiłem zawęzić krąg poszukiwań do trzech pism nowotestamentalnych: Pierwszego i Drugiego Listu do Tymoteusza oraz Listu do Tytusa. Pisma te ze względu na swój charakter znane są pod wspólną nazwą Listów Pasterskich…
Już prawie dziesięć lat katechizuję w szkole położonej na terenie krakowskiej parafii prowadzonej przez Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Idąc do pracy, przechodzę przez park noszący imię tego świętego, a w samym sercu parku stoi jego pomnik. Liturgiczne wspomnienie świętego, przypadające na dzień 27 września, mogłoby być wystarczająco dobrą okazją do przywołania najważniejszych faktów z jego życia, jednak obecnie chodzi o coś poważniejszego. Rodzina Wincentyńska obchodzi w tym roku dostojny jubileusz 400-lecia charyzmatu. W związku z tym koniecznie trzeba przypomnieć postać patrona katolickich dzieł miłosierdzia.
Fot.: Wikipedia
List Papieża do młodych
z okazji przygotowania Documento Preparatorio
XV Zgromadzenia Ogólnego Zwyczajnego Synodu Biskupów
Drodzy Młodzi!
Z radością wam ogłaszam, że w październiku 2018 r. odbędzie się Synod Biskupów na temat «Młodzież, wiara i rozeznanie powołania». Chciałem, abyście wy byli w centrum uwagi, ponieważ zależy mi na was. Właśnie dzisiaj prezentowany jest dokument przygotowawczy, który powierzam również wam jako «kompas» na tej drodze.
Tomasz z Akwinu w traktacie O wierze daje wyraz swojemu głębokiemu przekonaniu, że istnieje wiedza o Bogu, którą człowiek może odkryć na drodze filozoficznych rozważań. W pewnym miejscu stwierdza: Wszystko to, co powiedzieliśmy wyżej o Bogu, rozważali wnikliwie już filozofowie pogańscy, chociaż niektórzy z nich w sprawach tych pobłądzili. Ci zaś, którzy nauczali prawdy, ledwie mogli do niej dojść w wyniku długich i żmudnych poszukiwań1. Godne zauważenia jest to, że swój traktat O wierze rozpoczyna od przedstawienia wiedzy filozoficznej, która stanowi jakby fundament dla refleksji płynącej z wiary. Właśnie filozoficznemu fundamentowi obrazu Boga w dziele O wierze poświęcone będzie niniejsze opracowanie.