Królewskie prawo miłości

Wizerunek Jezusa Chrystusa z insygniami władzy królewskiej w Bazylice Bożego Ciała w Krakowie.

Nowy Testament bardzo często porusza temat miłości. Słownik podaje, że rzeczownik „miłość” (gr. agape) występuje w nim 116 razy, a czasownik „miłować” (gr. agapao) pojawia się 143 razy. Od statystyk ważniejsze są jednak stwierdzenia podkreślające znaczenie miłości jako najważniejszej z cnót odnoszącej się bezpośrednio do Boga, „bo Bóg jest miłością” (1 J 4, 8). Pan Jezus naucza, że pierwszym i największym przykazaniem jest nakaz miłowania Boga, drugim zaś – nakaz miłowania bliźniego (por. Mt 22, 37-38). W takim kontekście zrozumiała staje się wypowiedź św. Jakuba, który przykazanie miłości określił zaszczytnym mianem królewskiego prawa (por. Jk 2, 8). Jest ono najważniejszą zasadą porządkującą relacje w Królestwie Bożym, dlatego każdy, kto chce mieć w nim swój udział, powinien ją zgłębiać i stosować.

» Read more

Dekalog X: Nie pożądaj rzeczy

Człowiek jest istotą cielesno-duchową, wskutek czego do życia odpowiadającego ludzkiej godności potrzebuje wartości materialnych i nadprzyrodzonych. Przesunięcie akcentu w jedną czy drugą stronę zawsze prowadzi do problemów, tym poważniejszych, im bardziej zachwiana jest równowaga. Dziesiąte przykazanie jest ostrzeżeniem przed nadmiernym skoncentrowaniem się na doczesności, które wyraża się w nieuporządkowanym pragnieniu posiadania rzeczy.

» Read more

Dekalog IX. Nie pożądaj żony bliźniego

„Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8). Katechizm Kościoła Katolickiego rozważa te słowa Pana Jezusa z Kazania na Górze w kontekście IX przykazania Dekalogu: „nie pożądaj żony bliźniego swego”. Katechizm podkreśla, że ludzie o czystych sercach to ci, którzy „dostosowali swój umysł i swoją wolę do Bożych wymagań świętości, zwłaszcza w trzech dziedzinach: miłości, czystości, czyli prawości płciowej, umiłowania prawdy i prawowierności w wierze” (KKK 2518). Wynika z tego, że tylko autentyczna więź z Bogiem umożliwia człowiekowi wyzwolenie się z pęt pożądliwości i życie w wolności serca.

» Read more

Dekalog VIII. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu

„Uderzenie rózgi wywołuje sińce, uderzenie języka łamie kości. Wielu padło od ostrza miecza, ale nie tylu, co od języka” (Syr 28, 18). Autor tych słów, Syracydes, podobnie zresztą jak i pozostali pisarze biblijnej tradycji mądrościowej, dużo uwagi poświęcił tematowi odpowiedzialności za wypowiadane słowa. Zestawiając język z rózgą i mieczem pokazał, że może być on bardzo niebezpieczny, historia zaś potwierdza aż nadto dobitnie, że słowo zwrócone przeciw bliźniemu może stać się niewiarygodnie skutecznym narzędziem zagłady.

» Read more

Dekalog VII. Nie kradnij

Kilka dobrych lat temu zszedłem do piwnicy, żeby odnieść słoiki po dżemach. Zauważyłem wyważone drzwi i puste miejsce w kącie, gdzie jesienią zostawiłem komplet felg aluminiowych z letnimi oponami. Wezwałem policję, ale dowiedziałem się, że szanse na znalezienie skradzionych kół są bardzo małe. Skończyło się na tym, że wiosną zmuszony byłem odwiedzić sklep z oponami. Każdy, kto w wyniku podobnego doświadczenia ma w pamięci poczucie krzywdy, świetnie rozumie konieczność przestrzegania siódmego przykazania. Stoi ono na straży jednego z praw naturalnych – prawa własności – chroniąc ludzi przed utratą posiadanych dóbr.

» Read more

Dekalog VI. Nie cudzołóż

Podczas narodowej proklamacji Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana w listopadzie 2016 roku przyrzekaliśmy troszczyć się o świętość naszych rodzin i chrześcijańskie wychowanie dzieci. Właśnie z takiej perspektywy warto spojrzeć na zawarty w Bożym prawie zakaz cudzołóstwa, ponieważ celem VI przykazania jest ochrona jedności małżeńskiej jako trwałego fundamentu rodziny, w której dzieci będą mogły znaleźć solidne oparcie w gwałtownie zmieniającym się świecie i nauczyć się wierności.

» Read more

Dekalog V: Nie zabijaj

W znanym nam wszystkim przekładzie Dekalogu jako piąte przykazanie widnieje zakaz zabijania. A jednak w tej samej księdze, która zawiera Dekalog, w Księdze Wyjścia, znaleźć możemy cały szereg wykroczeń, za które w majestacie prawa należy karać śmiercią. Znajdziemy tam również opis zabicia na polecenie Mojżesza około trzech tysięcy czcicieli złotego cielca, opis zażartej bitwy z Amalekitami i nakaz składania krwawych ofiar ze zwierząt. Z czego zatem wynika aż tak rażąca rozbieżność? Odpowiedź na to niepokojące pytanie jest banalnie prosta. Problem nie leży w treści księgi, tylko w jej przekładzie.

» Read more

Dekalog IV: Czcij ojca i matkę

Dekalog stanowi zbiór praw regulujących stosunek człowieka wierzącego do Boga i bliźniego. Po omówieniu pierwszej tablicy, czyli przykazań odnoszących się do Boga, nadszedł czas na drugą tablicę, która porządkuje relacje międzyludzkie. Czwartym przykazaniem, a jednocześnie pierwszym na drugiej tablicy jest to, które domaga się okazywania szacunku rodzicom: „Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie” (Wj 20, 12). Nie może ujść naszej uwadze fakt, że w Dekalogu pierwszymi osobami po Bogu są właśnie rodzice. Nie powinno wobec tego nikogo dziwić, że kwestie wiążące się z tym przykazaniem często pojawiają się na kartach Pisma Świętego. Pochylmy się zatem przynajmniej nad niektórymi z nich.

» Read more

Dekalog III: Dzień święty święcić

Dzień święty zajmuje bardzo ważne miejsce w życiu i nauce Kościoła. Szczególną uwagę zwrócił na ten temat św. Jan Paweł II w Liście Apostolskim Dies Domini o świętowaniu niedzieli. Na treść tego dokumentu powołał się Komitet Inicjatywy Ustawodawczej Ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele, zamieszczając go w wersji elektronicznej na prowadzonej przez NSZZ Solidarność stronie internetowej (www.wolnaniedziela.pl).

» Read more

Dekalog II: Wysławiajcie Jego święte imię!

Pismo Święte wielokrotnie podkreśla, że imię Boga jest święte. Przoduje w tym Księga Psalmów, gdzie znaleźć można cały szereg wezwań do wysławiania imienia Boga. Spotykamy tam również indywidualne i wspólnotowe tego przejawy: Chcę Cię wywyższać, Boże mój, Królu, i błogosławić imię Twe na zawsze i na wieki. Każdego dnia będę Cię błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię (Ps 145, 1-2), lub: Sprawiedliwi, weselcie się w Panu i wysławiajcie Jego święte imię! (Ps 97, 12). Psalmy podkreślają, że imię Pana wysławiają ci, którzy je miłują (por. Ps 5, 12). Dla takich ludzi nie do pomyślenia byłoby jakiekolwiek naruszenie czci należnej imieniu Boga. Tym jednak, którym brak miłości względem Boga, Biblia słowami drugiego przykazania Dekalogu zabrania nadużywania świętego imienia: Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy (Wj 20, 7).

» Read more

1 2