Katolik przy urnie

Wiara

Już niedługo każdy dorosły Polak stanie wobec jednego z bardzo ważnych obowiązków obywatelskich – głosowania w wyborach parlamentarnych. Dla katolika udział w wyborach ma nie tylko perspektywę doczesną, ale – właściwie jak wszystko, co czynimy – posiada również wymiar nadprzyrodzony. Oddanie głosu na konkretną osobę reprezentującą jakieś ugrupowanie jest w praktyce wyrazem poparcia dla realizacji programu, który może nas i nasze społeczeństwo przybliżyć lub oddalić od królestwa Chrystusa.

» Read more

Chodź i zobacz!

Wiara

W czasie letnich upałów z przyjemnością chronimy się w zbawiennym cieniu drzew. Wieki temu, w cieniu pewnego figowca przebywał św. Bartłomiej, którego liturgiczne wspomnienie przypada 24 sierpnia. Co Apostoł robił pod drzewem? Na to pytanie nie znamy odpowiedzi. Jedna z ekranizacji biblijnych relacji o życiu Pana Jezusa ukazuje św. Bartłomieja doznającego oświecenia podczas modlitwy. Być może faktycznie Apostoł się modlił. A może po prostu ucinał sobie drzemkę pod liśćmi osłaniającymi go przed południową spiekotą. Dla nas właściwie nie jest istotne, co on tam robił. Ważne, że widział go tam Pan, i że właśnie to odmieniło jego dotychczasowe życie.

» Read more

Królewskie Przemienienie

Wiara

Wśród utrwalonych na kartach Ewangelii wydarzeń z życia Pana Jezusa znajduje się również Przemienienie. Opisy tego zdarzenia są bogate w treści teologiczne. Jednym z tych, którzy je wydobyli i poddali głębszej refleksji jest wybitny papież pierwszych wieków chrześcijaństwa, a za razem Doktor Kościoła, św. Leon Wielki (zm. 361). Jego przemyślenia na ten temat zawiera Mowa 51, czyli Homilia na Ewangelię o Przemienieniu Pańskim wygłoszona w sobotę przed II niedzielą Wielkiego Postu (Mowy, przeł. K. Tomczak, Pisma Ojców Kościoła, T. XXIV, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań-Warszawa-Lublin 1958, s. 229-236). Lektura Mowy 51 może również obecnie być ubogacająca dla wiernych, którzy pragną zgłębiać misteria życia Jezusa Chrystusa. W kontekście Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana szczególną uwagę warto zwrócić na te fragmenty homilii, które akcentują temat królewskiej godności Syna Bożego i powołanie Jego wyznawców do królowania wraz z Nim.

» Read more

Kłamliwe wyznawanie grzechów

Doctor Mellifluus

Publiczne wyznawanie win w pewnych sytuacjach może być niezbędne. Czasem jednak może być bardzo złudne. Skąd mamy wiedzieć, czy skruszony winowajca bijący się w piersi na oczach ludzi nie jest tak naprawdę aktorem, który chce ocalić resztki dobrej opinii na swój temat? Takie niebezpieczeństwo w publicznym przyznawaniu się do grzechów dostrzegł św. Bernard z Clairvaux (1090-1153) i opisał je jako dziewiąty z dwunastu stopni pychy.

» Read more

Sakramentalia uobecnieniem Królestwa Bożego

Sakramenty

„Jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was Królestwo Boże” (Mt 12, 28). Z słów Pana Jezusa wynika wyraźnie, że dokonywane przez Niego egzorcyzmy są znakiem uobecniającej się pośród ludzi obecności Boga, który odbiera władzę uzurpatorowi z piekła rodem i szerzy w świecie swoje Królestwo miłości, sprawiedliwości i pokoju. Posyłając swoich Apostołów z misją głoszenia Królestwa Niebieskiego, Pan Jezus wezwał ich również do wypędzania złych duchów (por. Mt 10, 8). Kościół do dziś sprawuje egzorcyzmy, które razem z innymi świętymi znakami – błogosławieństwami i poświęceniami – uznaje za sakramentalia.

» Read more

Obrona grzechów

Doctor Mellifluus

Każdy z nas, niezależnie od obranej drogi życiowej, wezwany jest do doskonalenia się w naśladowaniu Boga, który jest Miłością. O miłości można powiedzieć wiele. Św. Paweł Apostoł naucza między innymi, że „miłość nie unosi się pychą” (1 Kor 13, 4). Jednym z przejawów pychy jest odrzucanie krytyki i obrona popełnianych grzechów. Temat ten poruszył św. Bernard z Clairvaux (1090-1153), opat cysterski, wybitny teolog i Doktor Kościoła w dziele O stopniach pokory i pychy (WAM, Kraków 1991). Opisał ten problem jako ósmy z dwunastu stopni pychy.

» Read more

Królewskie posłannictwo małżeństwa

Sakramenty

Autentycznie chrześcijańskie życie polega na trwaniu w przyjaźni z Chrystusem. Warunkiem tej przyjaźni jest wypełnianie Jego woli wyrażonej przede wszystkim w przykazaniu miłości. Miłość można realizować na wiele różnych sposobów, zgodnie z powołaniem, którym obdarowuje nas Bóg. Jedną z wyniesionych w Kościele do godności sakramentu dróg praktykowania miłości jest małżeństwo. Na ten sakrament można patrzeć z różnych perspektyw. Spróbujmy spojrzeć na małżeństwo przez pryzmat „królewskiego posłannictwa”, o którym w Adhortacji apostolskiej „Familiaris consortio” pisał św. Jan Paweł II.

» Read more

Dziękujemy za macierzyńską i królewską obecność Maryi w naszych dziejach

Intronizacja

Bogurodzica, dziewica, Bogiem sławiena Maryja!
Twego syna, Gospodzina, Matko zwolena Maryja,
Zyszczy nam, spuści nam. Kyrie elejson.

Słowa tej średniowiecznej pieśni polskiego rycerstwa znane są każdemu Polakowi. Bogurodzica stała się jedną z naszych najważniejszych pieśni narodowych i pełniła rolę nieoficjalnego hymnu Polski. Czy trzeba większych dowódów na to, jak bardzo Polacy ukochali Maryję? Matka Boża okazała nam w w ciągu wieków wiele dowódów wzajemności, dlatego w Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana nie mogło zabraknąć naszego dziękczynienia za macierzyńską i królewską obecność Maryi w naszych dziejach.

» Read more

Jezus Król miłosierdzia

Intronizacja

Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana ściśle wiąże się z prawdą o Bożym Miłosierdziu. Proklamacja Aktu w 2016 r. dokonała się w trakcie Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. W samej treści Aktu pojawiają się również nawiązania do tego tematu. Jedna z aklamacji brzmi: „Za Twoje wielkie Miłosierdzie okazywane nam stale – Chryste nasz Królu, dziękujemy!” W innym miejscu Aktu mowa jest o zawierzeniu Miłosierdziu Chrystusa Króla wszystkiego, co Polskę stanowi, a szczególnie tych członków Narodu, którzy nie podążają Jego drogami. Akt wyraża również skruchę za nasze winy, zwłaszcza za odwracanie się od wiary świętej, za brak miłości względem Pana Jezusa i bliźnich, za narodowe grzechy społeczne, za wszelkie wady, nałogi i zniewolenia. Dostrzegając w akcie intronizacyjnym nawiązania do Bożego Miłosierdzia, warto rozważyć ten temat w kontekście prawdy o Królestwie Bożym na przykładzie przypowieści Pana Jezusa o królu i nielitościwym dłużniku. Obrazuje ona bowiem słowa Pana Jezusa, które zanotowała w swoim „Dzienniczku” św. s. Faustyna Kowalska: „nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, przychodzę wpierw jako Król miłosierdzia” (83).

» Read more

Królewska godność Jezusa z Nazaretu

Intronizacja

Nowy Testament stosuje wobec Jezusa z Nazaretu wiele różnych określeń, takich jak Syn Człowieczy, Syn Dawida, Syn Boży, Pan, Zbawiciel, Mistrz, Nauczyciel, Rabbi, Prorok, Arcykapłan, Apostoł, Pasterz, Chrystus, czyli Mesjasz, oraz Król. Każdy z tych tytułów wyraża bardzo ważne prawdy teologiczne, odkrywając przed nami jakiś aspekt misterium życia i działalności Jezusa. W kontekście Dzieła Intronizacji i proklamowanego w Polsce Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana szczególną uwagę zwracamy na Jego królewską godność. Zobaczmy zatem, co o Jezusie Królu mówi nam Nowy Testament.

» Read more

1 … 6 7 8 9 10 … 33