Autor: Syracydes
Intronizacja Jezusa Króla
“Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana”, który proklamowany był 19 listopada 2016 roku w krakowskich Łagiewnikach, wywołał wielkie zainteresowanie nie tylko wśród wiernych Kościoła w Polsce. Pojawiło się w związku z nim wiele wątpliwości i pytań. Na większość z nich można znaleźć odpowiedź w książce “Intronizacja Jezusa Króla” (Wydawnictwo M, Kraków 2016). Jej autorem jest Marcin Majewski, doktor teologii i wykładowca Papieskiego Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie, który od kilkunastu lat angażuje się w walkę o odnowę moralną polskiego narodu pod sztandarem Chrystusa Króla. W ostatnim czasie, jako członek Zespołu Episkopatu Polski ds. Ruchów Intronizacyjnych, był bardzo blisko spraw związanych z przygotowaniami do przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana w naszej Ojczyźnie.
Arsenał obrońców życia
Wiem z doświadczenia, że dyskusje o tematyce moralnej bardzo często sprowadzają się do rozważania konsekwencji postępowania. Osłabienie wiary w Boga i autorytet Urzędu Nauczycielskiego Kościoła powoduje, że w wielu przypadkach nie wystarcza odwołanie się do Pisma Świętego i Tradycji, by uświadomić rozmówcy negatywną ocenę czynu. Czasami pomocne mogą się okazać fakty ukazujące następstwa podejmowanych decyzji. W zakresie dylematów moralnych związanych z ludzką płodnością zbiorem takich faktów jest opracowana przez Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka (PSOŻC) książka “Ekologia prokreacji. Vademecum” (Kraków 2016).
Mądra, dobra i piękna
Żaden mężczyzna o zdrowych zmysłach nie opuściłby żony mądrej, dobrej i pięknej. Na wszelki jednak wypadek – gdyby komuś coś podobnego przyszło do głowy – warto przypomnieć pełne roztropności pouczenie starożytnego Mędrca przekazującego swoje spostrzeżenia mężczyznom wszystkich czasów: Nie odchodź od żony mądrej i dobrej, albowiem miłość jej cenniejsza niż złoto (Syr 7, 19).
Obudź się!
Św. Paweł Apostoł wyznał kiedyś: Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi bowiem, gdybym nie głosił Ewangelii! (1 Kor 9, 16). W naszych czasach bp Dominique Rey w książce “Parafio, obudź się!” stwierdza: Chrześcijanin jest wezwany do osobistego spotkania z Jezusem Chrystusem, w wyniku którego on sam zostaje posłany do świata. Niedopuszczalne jest, by człowiek ochrzczony nie uczestniczył w ewangelizacji (s. 16). Jednak w praktyce, nawet jeśli w pełni utożsamiamy się ze słowami Apostoła Pogan czy francuskiego biskupa, nie zawsze wiemy, jak włączyć się w dzieło ewangelizacji. Właśnie takie osoby w pierwszej kolejności powinny sięgnąć po tę pozycję.
Dary dla Nowonarodzonego – Jasełka
Dary dla Nowonarodzonego. Jasełka
Występują:
Aniołowie, Archanioł, Pasterz I, Pasterz II, Kacper, Melchior, Baltazar, Herod, Doradca, Uczeń I, Uczeń II.
Na środku żłóbek, Maryja i Józef z Dzieciątkiem. Za nimi stoją Aniołowie z rozpostartymi skrzydłami. Jeden z aniołów trzyma gwiazdę, Archanioł trzyma tarczę i miecz.
Aniołowie śpiewają kolędę 1: Przybieżeli do Betlejem pasterze.
Scena I: Pasterze wchodzą, stają przed żłóbkiem i mówią:
Pasterz I:
Pełniąc w nocy straż nad stadem,
Ujrzeliśmy archanioła,
A z nim zastęp cały w bieli,
Który wniebogłosy woła:
Pasterz II:
Chwała Bogu w wysokości,
Pokój ludziom dobrej woli,
Bo Syn Boży przyjął ciało,
By doświadczyć ludzkiej doli.
Król zastępów
Król zastępów
Bramy unieście swe święte szczyty!
Z pieśnią otwórzcie się dumne wrota!
Oto nadchodzi Król wiecznej chwały.
Na Jego skroniach korona złota.
Kto jest tym Królem, kto Królem chwały?
To Pan zastępów, potężny w boju,
On jest Lwem Judy, Odwiecznym Ojcem,
Początkiem, Końcem, Księciem Pokoju.
To Król na czele zastępów nieba.
W dłoni swej dzierżąc laskę Pasterza,
Chroni swą trzodę, sądzi i walczy,
Wrogów żelaznym berłem uderza.
On Królem królów! On Panem panów!
Na białym koniu z mieczem u boku
Skutecznym mocą Bożego Słowa
Strąca w czeluści piekielne smoka.
Oto przybywa Król wiecznej chwały!
Bramy swe święte szczyty unieście!
Z pieśnią witajcie Go dumne wrota!
Król obejmuje tron w Świętym Mieście.
Piotr Pikuła
Oto nasz Król kroczy przed nami
Tomasz à Kempis (1380-1471), autor ponadczasowego dzieła ascetycznego zatytułowanego „O naśladowaniu Chrystusa”, przekazuje swoim czytelnikom wiele praktycznych wskazówek pozwalających dojść do Królestwa Bożego. Siłą rzeczy przekazuje również swoje refleksje o Władcy tego Królestwa i nawołuje do walki u Jego boku przeciwko zakusom diabła.
Tomasz à Kempis wielokrotnie w swoim dziele akcentuje prymat życia duchowego w stosunku do troski o sprawy zewnętrzne. Według niego ośrodkiem naszej duchowości powinien być Chrystus.
Walczę o chwałę Króla Niebios
Ach! jakże słodki był dla mojej duszy pierwszy pocałunek Jezusa!… Był to pocałunek miłości; czułam, że jestem kochana i sama również mówiłam: “Kocham Cię, oddaję się Tobie na zawsze”. Nie było żadnych próśb, zmagań, ofiar; już dawno Jezus i biedna mała Teresa spojrzeli na siebie i zrozumieli się… Tego dnia nie było to już spojrzenie ale zjednoczenie; nie było już dwojga; Teresa znikła jak kropla wody w głębinach oceanu. Pozostał sam Jezus; On był mistrzem, Królem (s. 88-89).
W tak niezwykły sposób opisała swoje doświadczenie spotkania z Chrystusem Eucharystycznym podczas pierwszej Komunii św. Teresa z Lisieux (1873-1897).
Służebnica Jezusa Króla
We wprowadzeniu do zamieszczonego na stronie Konferencji Episkopatu Polski Komentarza do Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana możemy przeczytać, że sprawa oddania Polski pod panowanie Jezusa Króla stała się głośna w związku z wszczęciem w archidiecezji krakowskiej w 1996 roku procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Rozalii Celakówny. Już 19 listopada w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach przeżywać będziemy uroczystości towarzyszące Aktowi Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana przez Polaków. W związku z tym warto poświęcić trochę uwagi osobie, poprzez którą Pan Jezus wezwał nas do uznania Jego królewskiej władzy.