Kategoria: Intronizacja

Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego skłania nas do refleksji nad znaczeniem Krzyża jako najważniejszego symbolu chrześcijaństwa. Wszyscy wiemy, że Krzyż, pierwotnie narzędzie przeznaczone do zadawania okrutnej śmierci, uświęcony drogocenną krwią Chrystusa stał się dla Jego uczniów znakiem zbawienia. Już u zarania Kościoła św. Paweł pisał: „Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata” (Ga 6, 14). W późniejszych wiekach takie spojrzenie na Krzyż zostało jeszcze pogłębione w hymnach, komentarzach i kazaniach, których autorzy dostrzegali w Krzyżu chwalebny znak zwycięstwa. Wśród nich był jeden z najwybitniejszych papieży, św. Leon Wielki.

» Read more

Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana proklamowany w Polsce w 2016 r. ma przyczynić się do rzeczywistego królowania Chrystusa w życiu poszczególnych Polaków jak i całego naszego Narodu. Aby to się dokonało, musimy nieustannie rozmyślać, na czym właściwie powinno polegać królowanie Pana Jezusa i w jaki sposób możemy poznać, że jesteśmy Jego poddanymi. Pomóc może w tym jedno z kazań św. Cezarego z Arles (470-543), wybitnego duszpasterza epoki wczesnochrześcijańskiej.

» Read more

Człowiek od wieków stosuje rozmaite znaki, by wobec innych wyrazić swą tożsamość. Na przykład dzięki odpowiedniemu ubiorowi każdy z łatwością zdoła odróżnić żołnierza od lekarza lub księdza od astronauty. Barwy i symbole narodowe pozwalają nam wskazać sportowców z poszczególnych reprezentacji. Po czym więc można poznać synów Królestwa Chrystusowego? Czy chodzi tu o jakiś strój lub emblemat? Oczywiście znaki zewnętrzne typowe dla wyznawców różnych religii pomagają odróżnić muzułmanina od hinduisty czy buddystę od żyda. Gdy jednak chodzi o synów Królestwa, czyli prawdziwych wyznawców Chrystusa, to sprawa wymaga czegoś więcej, niż tylko zewnętrznych symboli.

» Read more

Stefan Żeromski w utworze „Wiatr od morza” rozdział opisujący zwycięską dla Polaków bitwę z Krzyżakami pod Świeciem z 1462 r. zakończył następującymi słowami: „Dopadł konia brat Iwo i pognał, co koń skoczy, ku Wiśle. Zwiastował radosną nowinę przysiółkom, gburskim strzechom i dworom. Mijając lasy, doliny i pola, ciszą jesieni zasłane, ze łzami uniesienia szczęśliwy Pomorzanin śpiewał pean radosny pustkowiom: Vexilla Regis prodeunt, Fulget Crucis mysterium, Quo carne carnis Conditor Suspensus est patibulo, Quo vulneratus insuper Mucrone diro lanceat, Ut nos lavaret crimine Manavit unda sanguine… Żegnał się znakiem wyzwolin naród kaszubski i z czoła znój niewoli ocierał. Zawrzał od radości głębokiej Gdańsk wyswobodzony z ucisku. Rozwarł na ścieżaj swe bramy wysokie na powitanie króla polskiego, króla wolnych ludów polskiej korony”.

» Read more