Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
„A Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, Bogu samemu – cześć i chwała na wieki wieków! Amen”
(1 Tm 1, 17)
„… błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny, mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć: Jemu cześć i moc wiekuista! Amen” (1 Tm 6, 15-16)
Tytuł niniejszych rozważań jest nawiązaniem do słów z przypowieści znanej powszechnie jako Przypowieść o minach (Łk 19, 11-27). Głównym bohaterem tej historii jest człowiek, który został królem. Bez niego przypowieść traci spójność, a jej wątki stają się niezrozumiałe. Dlatego proponuję, byśmy przyjęli roboczo następujący tytuł: Przypowieść o powracającym Królu. Poniżej znajduje się uzasadnienie.
W Ewangelii Dzieciństwa przekazanej przez św. Mateusza (Mt 1,1-2,23) czytelnik napotyka opowiadanie o mędrcach, którzy przybyli oddać pokłon nowonarodzonemu Królowi. Mędrców do Judei przywiodła tajemnicza gwiazda. Fenomen gwiazdy w perykopie Mt 2,1-12 w świadomości przeciętnego współczesnego odbiorcy tekstu kojarzony jest z czymś, co przypomina kometę unoszącą się nad bożonarodzeniową szopką. Czym więc byłą gwiazda wspomniana przez Ewangelistę?