Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Każdy chrześcijanin powołany jest do świadczenia życiem i słowem o Chrystusie. Zadanie to będzie można wykonać skutecznie jedynie wówczas, gdy każdy z nas nawiąże z Nim osobistą więź i będzie trwał w przyjaźni z Panem.
Tytuły św. Pawła w Listach Pasterskich w analizie semantycznej
Rok Świętego Pawła obchodzony obecnie w Kościele stwarza okazję do pogłębiania wiedzy o Apostole Narodów. Już sam ów tytuł Szawła z Tarsu, Apostoł Narodów, stanowi bodziec do prowadzenia wnikliwych badań. W związku z tym postanowiłem pochylić się nad zagadnieniem tytułów św. Pawła. Ponieważ jednak Corpus Paulinum jest dość obszernym materiałem źródłowym, postanowiłem zawęzić krąg poszukiwań do trzech pism nowotestamentalnych: Pierwszego i Drugiego Listu do Tymoteusza oraz Listu do Tytusa. Pisma te ze względu na swój charakter znane są pod wspólną nazwą Listów Pasterskich…
Św. Mateusz Ewangelista odnotował w pewnym miejscu, że tłumy słuchające Pana Jezusa zdumiewały się Jego nauką. Dodał też, z czego wynikało to zdumienie: „Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie” (Mt 7, 29). Nowy Testament w wielu fragmentach podkreśla niezwykłą władzę Pana Jezusa. Jednym z nich jest opis uzdrowienia paralityka. Zanim jednak Jezus nakazał mu wstać z noszy, odpuścił mu grzechy. Ponieważ czasami również nas w wyniku popełnianych grzechów dopada paraliż, oczywiście bardziej duchowy niż fizyczny, warto uważniej przyjrzeć się sprawie tej władzy, która i nam może pomóc podnieść się i wrócić do domu.
W tym roku obchodzimy 50. rocznicę ogłoszenia przez papieża bł. Pawła VI Encykliki Humanae vitae poświęconej zasadom moralnym w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego. Prezentując nauczanie Kościoła w tym zakresie, papież wskazał kilka kryteriów odpowiedzialnego rodzicielstwa, takich jak znajomość i poszanowanie praw biologicznych, które są częścią osoby ludzkiej oraz uwzględnianie warunków fizycznych, psychicznych, ekonomicznych i społecznych podczas podejmowania decyzji o poczęciu potomstwa. Wśród tych wskazań znalazło się też wezwanie do opanowania przez rozum i wolę wrodzonych popędów i namiętności (HV 10). Z kolei panowanie nad sobą wymaga podjęcia duchowego treningu, jakim jest asceza.
Dekalog stanowi zbiór praw regulujących stosunek człowieka wierzącego do Boga i bliźniego. Po omówieniu pierwszej tablicy, czyli przykazań odnoszących się do Boga, nadszedł czas na drugą tablicę, która porządkuje relacje międzyludzkie. Czwartym przykazaniem, a jednocześnie pierwszym na drugiej tablicy jest to, które domaga się okazywania szacunku rodzicom: „Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie” (Wj 20, 12). Nie może ujść naszej uwadze fakt, że w Dekalogu pierwszymi osobami po Bogu są właśnie rodzice. Nie powinno wobec tego nikogo dziwić, że kwestie wiążące się z tym przykazaniem często pojawiają się na kartach Pisma Świętego. Pochylmy się zatem przynajmniej nad niektórymi z nich.
Podczas pracy nad książką „Wierny ojców wierze. Paweł Pikuła z Derła wobec martyrologii unitów podlaskich” (Unitas, Siedlce 2015) zwróciło moją uwagę przechowywane w Archiwum Braci Albertynów w Krakowie „Sprawozdanie” napisane przez br. Mariana Onufrego Bucniewicza. W latach 1897-1904 odbył on czternaście wypraw misyjnych, podczas których umacniał w wierze prześladowanych przez carską Rosję katolików obrządku wschodniego. Spisane przez niego wspomnienia stanowią bezcenne dopełnienie informacji o dziejach męczeństwa podlaskich unitów.
Dzień święty zajmuje bardzo ważne miejsce w życiu i nauce Kościoła. Szczególną uwagę zwrócił na ten temat św. Jan Paweł II w Liście Apostolskim Dies Domini o świętowaniu niedzieli. Na treść tego dokumentu powołał się Komitet Inicjatywy Ustawodawczej Ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele, zamieszczając go w wersji elektronicznej na prowadzonej przez NSZZ Solidarność stronie internetowej (www.wolnaniedziela.pl).