Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Treść listopadowych świąt – Uroczystości Wszystkich Świętych i Święta Niepodległości – skłania do refleksji nad sensem zmagań podejmowanych przez człowieka, zarówno w wymiarze doczesnym, jak i wiecznym. Pomocą w tych listopadowych rozmyślaniach może służyć wielu świętych i błogosławionych, którzy w drodze do ojczyzny niebiańskiej odznaczali się miłością do tej ziemskiej, w jej konkretnych uwarunkowaniach historycznych.
Rodzina Ulmów fot.: muzeumulmow.pl
Wrzesień 2023 roku zapisze się w historii Kościoła w Polsce jako miesiąc beatyfikacji rodziny Ulmów zamordowanej przez niemieckich nazistów za ukrywanie Żydów. Swoją postawą Ulmowie urzeczywistnili słowa skierowane przez Pana Jezusa do uczniów: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję” (J 15, 12-14). Ponosząc śmierć za okazanie miłości bliźnim w potrzebie, stali się nie tylko naśladowcami Pana Jezusa, ale przede wszystkim Jego prawdziwymi przyjaciółmi.
Represje, którym carska Rosja poddała podlaskich unitów, znalazły oddźwięk w publicystyce polskiej i zagranicznej. Jednym z autorów, który w XIX wieku informował opinię publiczną o tych prześladowaniach, był piszący pod pseudonimem „Nadbużanina” Józef Barwiński[1]. W 1882 roku na łamach Gazety Krakowskiej opublikował on cykl zatytułowany „Na Podlasiu. Obrazki z ostatnich czasów”. Literat w barwny sposób ukazał w nim fakty znane z innych źródeł, żywym językiem odmalowując bohaterstwo unitów i okrucieństwo prześladowców.
S.B. Rozalia Celak na oddziale okulistycznym, pierwsza od prawej
W życiu tak bywa, że nie wszystko układa się zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Powoduje to pojawianie się negatywnych emocji, takich jak rozczarowanie, irytacja, czy zniecierpliwienie. Same w sobie nie są one złem moralnym, jednak towarzyszy im niebezpieczeństwo powiedzenia lub zrobienia czegoś, co może stać w sprzeczności z nauką Pana Jezusa. Wobec tego warto pochylić się nad jedną z cnót, której doskonalenie może pomóc w takich sytuacjach, a jest nią cierpliwość.
Adam Chmielowski ok. 1862, koloryzowane (albertynki.pl)
„Walczyłem o niepodległość mojej Ojczyzny (…)”. Takimi słowami młody Adam Chmielowski rozpoczął adresowany do członków Komitetu Francusko-Polskiego w Paryżu list z dnia 31 maja 1864 roku. Przebywał wtedy na emigracji we Francji jako ciężko ranny weteran powstania styczniowego. W skali całego życia Brata Alberta kilkumiesięczny epizod powstańczy mógłby wydawać się mało istotny, niemniej pozostawił on niezatarty ślad w jego pamięci.
Podczas podróży samochodem możemy dostrzec szereg różnego rodzaju znaków drogowych ułatwiających bezpieczne dotarcie do celu. Pomocne okazują się również aplikacje GPS, wskazujące właściwą drogę oraz ostrzegające przed utrudnieniami. Wydaje mi się, że takim ogólnym systemem ostrzegania na małżeńskiej drodze życia jest fragment wydawanego przez Główny Urząd Statystyczny „Rocznika demograficznego”, w którym wymienione zostały przyczyny rozwodów. Spośród nich od wielu lat na pierwsze miejsce wysuwa się niezgodność charakterów.
Z radością i nadzieją przyjęliśmy informację, która 9 kwietnia obiegła media katolickie, że tego dnia papież Franciszek podczas audiencji udzielonej kard. Marcello Semeraro, prefektowi Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, upoważnił tę kongregację do promulgowania dekretu o heroiczności cnót Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny. Decyzja ta jest ważnym krokiem na drodze do beatyfikacji krakowskiej pielęgniarki i mistyczki, której Pan Jezus przekazał wezwanie do uznania Go za Króla w Polsce i w innych państwach świata. Intronizacja Jezusa Króla, zgodnie z zapiskami Rozalii, musi być potwierdzona nawróceniem, a ono przejawia się w porzuceniu grzechów i postępowaniu zgodnym z Ewangelią. Wytrwałe podążanie drogą wytyczoną przez Pana Jezusa wpływa na charakter człowieka, w którym wady ustępują miejsca pięknym i szlachetnym postawom nazywanym cnotami.
