Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Choć żył w wieku dziewiętnastym
Pamięć o nim nie zanika,
Gdyż zachwyca wielu ludzi
Świętość Savio Dominika.
W ziemi włoskiej we wsi Riva
Koło Chieri się wychował.
Ojciec parał się rzemiosłem,
Jego mama to krawcowa.
Przekazali mu rodzice
Skarb najdroższy wiary świętej,
On zaś sercem swym dziecięcym
Przyjął to, co niepojęte.
Zakochanie i miłość budzą w ludziach uczucia, które trudno wypowiedzieć zwykłymi słowami. Dlatego od wieków z pomocą w wyrażaniu tego, co niewyrażalne, przychodziła poezja. Również w Piśmie Świętym znajduje się księga, która najbliższą relację kobiety i mężczyzny ukazuje w lirycznej formie. Papież Franciszek w encyklice Dilexit nos stwierdził: „W erze sztucznej inteligencji nie możemy zapominać, że do ocalenia człowieczeństwa niezbędne są poezja i miłość” (n. 20). Pomyślałem więc, że skoro sam ojciec święty podkreśla znaczenie czytania wierszy, to tym bardziej warto pochylić się nad poetyckim obrazem zawartym w biblijnej Pieśni nad pieśniami i poszukać w niej Bożego płomienia zdolnego rozniecić nieugaszony żar miłości.
Hans Memling, Chusta św. Weroniki (Wikipedia)
W każdym kościele czternaście stacji
drogi krzyżowej wisi na ścianie,
spośród nich jednej tu poświęcimy
to rymowane opowiadanie.
W stolicy Żydów, w Jerozolimie,
jak z bardzo starych podań wynika,
mieszkała dobra, dzielna niewiasta.
Jej piękne imię to Weronika.
Pośród łąk i pól Podlasia,
Gdzie Bug płynie przez dolinę,
Tuż nad brzegiem rzeki leży
Wioska zwana Pratulinem.
Kiedy w wieku dziewiętnastym
Pod zaborem Polska była,
Wiarę ludu podlaskiego
Carska przydusiła siła.
Ruski car chciał w swym imperium
Prawosławną szerzyć wiarę,
A kto nie był mu posłuszny,
Musiał srogą ponieść karę.
A. Kauffmann, Święta Rodzina z aniołem (Wikipedia).
Każda rodzina pisze swoją własną historię, na którą składają się wątki życia poszczególnych jej członków splecione wspólnym losem. Bóg w swojej mądrości połączył ze sobą losy Maryi i Józefa, by w ich domu odwieczne Słowo, które stało się Ciałem, mogło zamieszkać między nami. Rodzina, którą wspólnie stworzyli, stała się inspiracją dla pokoleń chrześcijan, szczególnie tych obierających drogę powołania małżeńskiego. Historia Świętej Rodziny opisana w Piśmie Świętej może być wspaniałą szkołą życia rodzinnego, dlatego warto przypomnieć sobie lekcje, z których notatki przekazali nam Ewangeliści.
Jezus jest Królem. Przypomina o tym kończąca rok liturgiczny uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Odczytywane podczas Eucharystii fragmenty Pisma Świętego ukazują konkretne wymiary królewskiej godności Syna Bożego. W tym roku (2023/2024 – B) kładą one nacisk na aspekt eschatologiczny Jego władzy, która w życiu codziennym ujawnia się poprzez dawanie świadectwa prawdzie.
„Serce Chrystusa jest ekstazą, drogą wyjścia, darem, jest spotkaniem. W Nim stajemy się zdolni do zdrowych i szczęśliwych relacji oraz do budowania Królestwa miłości i sprawiedliwości na tym świecie. Nasze serce zjednoczone z Sercem Chrystusa jest zdolne do takiego społecznego cudu”. Cytat ten jest jednym z moich ulubionych fragmentów opublikowanej 24 października 2024 roku encykliki Dilexit nos ojca świętego Franciszka o miłości ludzkiej i Bożej Serca Jezusa Chrystusa (n. 28). Jej tytuł oznacza „umiłował nas” i został zaczerpnięty z Listu św. Pawła do Rzymian, gdzie mowa jest o zwycięstwie odnoszonym przez wierzących dzięki Chrystusowi i Jego miłości (por. Rz 8, 37). O tej miłości przepełniającej Serce Jezusa chciałbym tu napisać w nawiązaniu do papieskiego dokumentu.
Na początku nowego roku katechetycznego rozpoczynamy w naszej parafii kolejny cykl przygotowań do sakramentu bierzmowania. Wezmą w nim udział uczniowie klas ósmych szkół podstawowych, którzy rozpoczynają swoją drogę dojrzałości chrześcijańskiej, oraz młodzież z klas pierwszych szkół ponadpodstawowych, która kontynuować będzie zgłębianie prawd wiary w celu jak najowocniejszego przyjęcia darów Ducha Świętego.
Już na dobre rozpoczął się rok szkolny i katechetyczny. Jest to kolejny rok obecności lekcji religii w polskich szkołach. Obecności, która wciąż spotyka się z krytyką płynącą ze strony różnych środowisk. Mimo tej krytyki, która od wielu lat uderza w zasadność prowadzenia katechezy w szkołach, w zajęciach wciąż uczestniczy zdecydowana większość dzieci i młodzieży. Jak podaje w jednym z wywiadów ks. Konrad Kozioł, dyrektor Wydziału Katechetycznego Archidiecezji Krakowskiej: „W skali naszej diecezji w szkołach podstawowych ponad 80 proc. uczestniczy w lekcjach religii, a w szkołach ponadpodstawowych 70 proc”. Liczby mówią wyraźnie, że cały czas większość dobrowolnie wybiera lekcje z katechetami.
Rozalia Celakówna pozostawiła po sobie wiele tekstów, które wydane zostały w zbiorach pt. „Pisma” i „Wyznania z przeżyć wewnętrznych”. Najważniejszym tematem w nich poruszonym jest sprawa Intronizacji. Z kolei z uznaniem Jezusa za Króla w Polsce i na całym świecie wiąże się zagadnienie Królestwa Bożego. Służebnica Boża o „Królestwie” wspomniała ponad trzydzieści razy. Wielokrotnie uczyniła to w nawiązaniu do słów Pana Jezusa, z których wynika, że Królestwo można osiągnąć dzięki naśladowaniu postawy dziecka. Właśnie na te fragmenty pism krakowskiej mistyczki chciałbym tutaj zwrócić uwagę.