Krzyż wszechwładnego Króla dusz

Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego skłania do refleksji nad znaczeniem tego najbardziej rozpoznawalnego symbolu uczniów Chrystusa. W naszych rozważaniach pozwólmy się poprowadzić jednemu z chrześcijańskich poetów epoki patrystycznej, Wenancjuszowi Fortunatowi, autorowi jednego z najbardziej inspirujących hymnów o Krzyżu Świętym pod tytułem „Pange lingua gloriosi proelium certaminis”.

» Read more

Gorliwy pasterz spełnia rozkazanie Pańskie

Szymon syn Jony, rybak znad Jeziora Galilejskiego, nazwany przez Pana Jezusa Piotrem, Opoką, odegrał w początkach Kościoła decydującą rolę jako przywódca pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej. Głosząc ewangelię, dotarł aż do Rzymu, stolicy Imperium Romanum, gdzie został ukrzyżowany za wiarę. Kilka wieków później imperium upadło, a Rzym stał się stolicą następców św. Piotra. Stamtąd rozciąga się władza papieży obejmująca obecnie ponad miliard katolików na całym świecie.

O charakterze władzy biskupa Rzymu pisał św. Leon Wielki (zm. 461 r.), jeden z najwybitniejszych papieży w dziejach Kościoła. W kontekście proklamowanego w Polsce 19 listopada 2016 roku Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana warto zwrócić uwagę na podkreślane przez św. Leona Wielkiego źródło władzy św. Piotra i jego następców w królewskiej władzy Chrystusa.

» Read more

Zjednoczeni w miłości Boga i bliźniego

„Powinno się być dobrym jak chleb; powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny”. Jestem przekonany, że bez trudu jesteśmy w stanie wskazać autora tych słów. Jest nim Adam Chmielowski, św. Brat Albert, którego setną rocznicę śmierci obchodziliśmy w grudniu 2016 roku. Przypadające na 17 czerwca wspomnienie liturgiczne krakowskiego świętego jest dobrą okazją do przypomnienia kilku faktów z jego życia, zwłaszcza że obecnie obchodzimy Rok Brata Alberta.

» Read more

Płomienie ognia i kwiaty niebios

Chyba każdy chrześcijanin w pewnym momencie swojego życia zaczyna zdawać sobie sprawę, że znajduje się na polu bitwy, gdzie toczy się zaciekły bój o ludzkie serca. I chociaż przychodzi nam zmagać się z ludźmi, to wciąż musimy pamiętać o słowach św. Pawła, który nauczał, że tak naprawdę nie toczymy walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła (Ef 6, 12). W konfrontacji z Lucyferem nasze ludzkie siły są zbyt wątłe, ale aniołowie, których siła i potęga jest większa (2 P 2, 11), są naszymi potężnymi sojusznikami.

Istnienie aniołów jest prawdą wiary, którą jednogłośnie przekazuje Pismo Święte i Tradycja Kościoła. Aniołowie to czysto duchowe stworzenia posiadające rozum i wolę. Są istotami osobowymi i nieśmiertelnymi, doskonalszymi od pozostałych stworzeń Boga (KKK 330). Nie wdając się w rozważania teoretyczne, nadmienić należy, iż w Katechizmie da się zauważyć dwie funkcje aniołów, którzy kontemplują oblicze Boga i opiekują się ludźmi.

» Read more

Prawda a ekumenizm

img_20160705_153857-kopia-2

Pojednanie Kościołów chrześcijańskich znalazło się w kręgu spraw poruszonych na Soborze Watykańskim II. Od czasu zakończenia Soboru uczyniono już bardzo wiele w tym kierunku i, mimo mijających lat, w wysiłkach tych Kościół nie ustaje, zachęcany i wspierany żarliwą modlitwą Jezusa: aby stanowili jedno (J 17, 21). Życie w duchu ekumenii nie jest dzisiaj dla katolika kwestią alternatywy, ale jest obowiązkiem, który powinien wyrażać się szczególnie w umiłowaniu prawdy, ponieważ umiłowanie prawdy, jak pisze Jan Paweł II, jest najgłębszym wymiarem autentycznego dążenia do pełnej komunii między chrześcijanami (US 36). Temu aspektowi życia w duchu ekumenii – umiłowaniu prawdy – warto poświęcić więcej uwagi.

Ekumenizm to ruch zmierzający w kierunku pojednania Kościołów chrześcijańskich, który wymaga zaangażowania całego Kościoła. Ojcowie soborowi wyrazili to w Dekrecie o ekumenizmie Unitatis redintegratio w następujących słowach: Odnowienie jedności powinno być przedmiotem troski całego Kościoła, zarówno wiernych, jak i pasterzy, każdego wedle jego własnych sił, tak w codziennym życiu chrześcijańskim, jak w badaniach teologicznych i historycznych (DE 5). Codzienne życie chrześcijańskie przeniknięte duchem ekumenii wymaga przedstawienia konkretnych zasad, którymi powinni kierować się wierni i ich pasterze.

» Read more

Stworzenie świata według Akwinaty

AkwinataFilozofia przyrody koncentruje się wokół problemów związanych z światem materialnym, jednak ze względów metodologicznych w swoich dociekaniach wykracza poza obszar badań zagospodarowany przez nauki przyrodnicze. W tomistycznym podejściu do filozofii przyrody celem jest poznanie natury i właściwości bytów materialnych. W związku z namysłem nad naturą obserwowanego przez nas świata jednym z bardzo ważnych zagadnień jest pogląd o stworzeniu świata przez Boga1. Ponieważ nie wszyscy zgadzają się z takim poglądem, od wieków trwa pasjonujący spór filozoficzny, w który zaangażowane są najwybitniejsze umysły. Przeciwnicy poglądu przyjmującego stworzenie świata przez Boga są przekonani, że świat istnieje odwiecznie, przy czym jedni kładą nacisk na samą koncepcję świata materialnego, inni nie mogą zaakceptować teorii wyznającej Stworzyciela. W dyskusji na ten temat wziął udział również św. Tomasz z Akwinu, który w traktacie O wierze podjął się próby oceny teorii godzącej koncepcję Boga Stworzyciela z poglądem o odwiecznie istniejącym świecie.

» Read more

Nie tykajcie tego, co nieczyste

IMG_20160907_162537Gdy przy jednej z ruchliwych ulic Krakowa zobaczyłem billboard zachęcający katolików do przekazywania znaku pokoju „tęczowym”, przypomniały mi się słowa św. Pawła Apostoła: Nie sprzęgajcie się z niewierzącymi do jednego jarzma. Cóż bowiem ma wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakież jest współuczestnictwo Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego – według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Przeto wyjdźcie spomiędzy nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami – mówi Pan wszechmogący (2 Kor 6, 14-18). Szkoda, że niektóre „środowiska katolickie” zapomniały o nauce Apostoła Pogan i przyłożyły swoją rękę do panoszącej się demoralizacji. Jestem bowiem w pełni przekonany, że celem akcji inspirowanej przez aktywistów LGBT nie jest przekazywanie sobie znaku pokoju, tylko podważanie nauczania Kościoła i rozmiękczanie oporu wiernych wobec zboczeń seksualnych.

» Read more

Wszyscy powinni być teologami

Kilka lat temu, podczas wakacji spędzanych za granicą, przyjaciele poprosili mnie, bym na sobotni wieczór przygotował dla nich komentarz do niedzielnej liturgii słowa, ponieważ w miejscu naszego pobytu nie było kapłana głoszącego homilię w zrozumiałym dla wszystkich języku. Zgodziłem się spełnić ich prośbę. Po wspólnej modlitwie odczytałem właściwe perykopy z Pisma Świętego i w kilku zdaniach omówiłem ich treść. Większość uczestników naszego spotkania okazywała wdzięczność za tą posługę. Natomiast jedna z uczestniczek po pewnym czasie wyraziła na osobności następujące zastrzeżenie: jakim prawem, jako świecki, ośmieliłem się czytać i wyjaśniać innym słowa Pisma Świętego?

» Read more

Boża zbroja

Si vis pacem, para bellum – mawiali starożytni. Chcesz pokoju, szykuj się do wojny. Na pierwszy rzut oka słowa te mogą wydawać się kontrowersyjne. U tego, kto je słyszy, zwłaszcza z ust katolika, wzbudzają podejrzliwość i krytycyzm. Zapraszam więc do krótkiej medytacji nad walką, którą toczymy pod sztandarem Króla królów przeciw szatanowi. Moje rozmyślania nad tym aspektem naszego życia duchowego ogniskują się na fragmencie z Listu do Efezjan (6, 10-20). Duch Święty przekazał nam tutaj plastyczny, łatwy do zapamiętania opis Bożej zbroi. Niech lektura tego tekstu pomoże nam zrobić kolejny krok na drodze do zwycięstwa.

» Read more

Zjednoczenie, bez pomieszania. Władza a Wcielenie

ChrystusNie trzeba być teologiem, aby w nauce Kościoła dostrzec silne zainteresowanie kwestią sprawowania władzy. Wystarczy przypomnieć popularne wśród niektórych krytyków hasło: „Kościół miesza się do polityki”. Dość ważny jest tutaj ów czasownik „mieszać się”. W kontekście powyższego sloganu posiada on pejoratywne konotacje, a przy tym nasuwa pewne skojarzenia dogmatyczne, ponieważ Jezus ma być uznany w dwóch naturach bez pomieszania. Objawienie Syna Bożego nie spowodowało pomieszania natur, wywołało jednak inne skutki, które pozwalają mi dziś pisać o konieczności rozumienia władzy w świetle misterium Wcielenia.

» Read more

1 2 3 4 5 6