Rodzice – apostołowie dzieci
Jak przygotować dzieci do dorosłości? Jak je wychowywać, by wyrosły na odpowiedzialnych i świadomych własnej wartości ludzi? Często zapobiegliwi opiekunowie zapisują swoje pociechy na szereg pozaszkolnych zajęć, mając nadzieję, że dodatkowy kurs języka obcego, zajęcia sportowe czy teatralne dadzą dziecku lepszy start w dorosłe życie. Z pewnością umiejętności, jakie dzieci nabywają na tego rodzaju spotkaniach, są bardzo ważne i rozwijające. Warto jednak zastanowić się, czy planując czas dziecka, uwzględniamy jego potrzeby religijne? Czy tak jak motywujemy je do uczenia się języków obcych, zachęcamy również do wzrastania w wierze?
Ave, sanctus Dei thronus!
W Nowym Testamencie aż 62 razy pojawia się grecki rzeczownik thronos, który oznacza wysokie, ozdobne krzesło z oparciem, na którym zasiadał władca. Tron stał się symbolem władzy, a wielokrotne wzmianki w Piśmie Świętym o tronie Boga i Chrystusa mają na celu podkreślenie królewskiej godności Osób Boskich. W związku z tym w sztuce chrześcijańskiej już od IV wieku zaczęto przedstawiać Pana Jezusa jako zasiadającego na ozdobionym drogimi kamieniami tronie. Jednak na szczególną uwagę zasługuje określenie mianem Tronu Boga Maryi, Matki Pana Jezusa. W VI wieku nazwał ją w ten sposób św. biskup German w pozdrowieniu: Ave, sanctus Dei thronus!
Ojciec – obrońca
Księga Wyjścia zawiera okrutną groźbę. Bóg za pośrednictwem Mojżesza zwrócił się z nią do faraona uciskającego naród wybrany: „Synem moim pierworodnym jest Izrael. Mówię ci: Wypuść mojego syna, aby mi cześć oddawał; bo jeśli zwlekać będziesz z wypuszczeniem go, to Ja zabiję twego syna pierworodnego” (Wj 4, 22-23). Słowa te ukazują Boga jako Ojca pałającego żarliwą miłością do swego dziecka. Żaden normalny ojciec nie akceptuje sytuacji, gdy ktoś wyrządza krzywdę jego dziecku. Również faraona musiała cechować podobna miłość do syna. Dlatego Bóg, który zna ludzkie uczucia, poprzez wizję śmierci potomka chce nakłonić władcę Egiptu do uwolnienia Izraela. Podobnie jak faraon nie byłby zadowolony z utraty pierworodnego, tak Bogu nie podoba się krzywda wyrządzana Izraelitom.
Wezwał Najwyższego Władcę
Mądrość Syracha to starotestamentalna księga zawierająca wiele praktycznych wskazówek przydatnych w codziennym życiu. Przez starożytnych Żydów i Kościół uznawana była za kodeks moralny. W jej końcowych rozdziałach (44-50) można dostrzec zwartą kompozycję zawierającą długą pochwałę patriarchów i późniejszych bohaterów Izraela, od Adama do Szymona, syna Oniasza, który był najwyższym kapłanem za czasów autora księgi. Syracydes przypomina najważniejsze dokonania wybitnych mężów, jakby chciał dać do zrozumienia, że słowa uczą, ale dopiero przykłady pociągają. Jednym z nich jest Jozue syn Nuna, któremu autor Mądrości Syracha poświęcił kilka wersów (Syr 46, 1-8).
Uwolnić Piotra
Około dziesięć lat po śmierci Pana Jezusa św. Piotr Apostoł znalazł się w jerozolimskim więzieniu, gdzie oczekiwał na wykonie wyroku śmierci. Epizod ten jest jednym z wielu bardzo trudnych momentów historii rozwijającego się chrześcijaństwa. Jednak oprócz wymiaru historycznego możemy odkryć w nim również głęboki sens duchowy i wypływające z niego uniwersalne przesłanie ważne także dla wiernych naszych czasów.
Krzyż wszechwładnego Króla dusz
Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego skłania do refleksji nad znaczeniem tego najbardziej rozpoznawalnego symbolu uczniów Chrystusa. W naszych rozważaniach pozwólmy się poprowadzić jednemu z chrześcijańskich poetów epoki patrystycznej, Wenancjuszowi Fortunatowi, autorowi jednego z najbardziej inspirujących hymnów o Krzyżu Świętym pod tytułem „Pange lingua gloriosi proelium certaminis”.
Patron dzieł miłosierdzia
Już prawie dziesięć lat katechizuję w szkole położonej na terenie krakowskiej parafii prowadzonej przez Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Idąc do pracy, przechodzę przez park noszący imię tego świętego, a w samym sercu parku stoi jego pomnik. Liturgiczne wspomnienie świętego, przypadające na dzień 27 września, mogłoby być wystarczająco dobrą okazją do przywołania najważniejszych faktów z jego życia, jednak obecnie chodzi o coś poważniejszego. Rodzina Wincentyńska obchodzi w tym roku dostojny jubileusz 400-lecia charyzmatu. W związku z tym koniecznie trzeba przypomnieć postać patrona katolickich dzieł miłosierdzia.
Bądź matką Zbawiciela
Królestwo Boże to przestrzeń, w której relacje międzyludzkie przyjmują całkowicie nowy kształt. Niewolnicy stają się tu braćmi swoich panów, Żydzi wezwani są do wspólnoty z poganami, a człowiek staje się dzieckiem Boga. W Królestwie Bożym Jezus czyni swą Matkę Matką umiłowanego ucznia, a tych, co wypełniają wolę Boga, uznaje za swe matki.
Przestrzeń piękna kobiety
Wśród wielu przysłów zapisanych przez Syracydesa znajduje się i takie, które wysławia piękno dobrej kobiety: Jak słońce wschodzące na wysokościach Pana, tak piękność dobrej kobiety między ozdobami jej domu (Syr 26, 16). Kilka zanotowanych poniżej refleksji nad słowami Mędrca pozwoli nam zgłębić przestrzeń piękna kobiety.
Konstrukcja literacka analizowanego przysłowia ukazuje piękno dobrej kobiety w promieniach wschodzącego słońca. Mędrzec poprzez podwójne zastosowanie przyimka en (w) otwiera przed naszymi oczyma dwa miejsca, dwie przestrzenie. W przestrzeniach tych pozwala nam dostrzec dwie osoby: Boga oraz kobietę.