Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Królestwo Boże to przestrzeń, w której relacje międzyludzkie przyjmują całkowicie nowy kształt. Niewolnicy stają się tu braćmi swoich panów, Żydzi wezwani są do wspólnoty z poganami, a człowiek staje się dzieckiem Boga. W Królestwie Bożym Jezus czyni swą Matkę Matką umiłowanego ucznia, a tych, co wypełniają wolę Boga, uznaje za swe matki.
W listach św. Pawła Apostoła możemy znaleźć wiele fragmentów, w których przedstawione zostały zasady dotyczące życia rodzinnego. Sam Apostoł wiódł życie bezżenne, posiadał jednak krewnych i na co dzień funkcjonował wśród ludzi żyjących w rodzinach. Te doświadczenia pomogły mu wyrobić sobie opinie w wielu kwestiach, a udoskonalone przez Boże natchnienie stały się źródłem ponadczasowej mądrości dla pokoleń chrześcijan. Warto więc poświęcić trochę uwagi tym doświadczeniom.
Jakiś czas temu żona zaproponowała na sobotni wieczór film akcji. To u niej dość niezwykłe, więc podszedłem do propozycji sceptycznie. Miały być strzelaniny, pościgi, gliniarze i przestępcy. I to wszystko było. Był też mały haczyk. „Odważni”, bo tak zatytułowany był film, nie był tak naprawdę o strzelaninach, pościgach, gliniarzach i przestępcach. To był film o ojcostwie. Teza postawiona przez twórców da się chyba wyrazić w zdaniu: ojcostwo jest w poważnym kryzysie, ale z Bożą pomocą można to zmienić.
Był zimny, wietrzny wieczór. Mały Krzyś siedział na łóżku w swoim pokoju. Lubił patrzeć na gwiazdy, które ozdabiały ciemne niebo. Tym razem jednak nawet ich widok nie poprawił mu humoru. Mama chłopca szybko zauważyła smutek na twarzy synka.
– Wyglądasz na zmartwionego. Co się stało, kochanie? – zapytała.
– Ach, starałem się dziś zrobić coś wyjątkowego i chyba nic mi nie wyszło. – westchnął Krzyś.
– Starałeś się, to już bardzo dużo. – odpowiedziała mama.
– Rano włożyłem tacie rysunek do teczki na dokumenty i tego nie zauważył. W przedszkolu z Filipkiem posprzątałem półkę z książkami, a pani pochwaliła tylko kolegę. Chyba nikt mnie nie zauważa.
W Polsce na nowo rozgorzała dyskusja o aborcji. Obrońcy życia słusznie podają liczne argumenty, by ukazać, że każde poczęte dziecko ma prawo do życia. Najważniejszy logiczny argument to fakt, że nie ma innej godnej człowieka postawy wobec drugiego, jak postawa miłości. Jak uargumentować miłość? Jak udowodnić, że warto kochać, a nie eksterminować? Większość z legalnie abortowanych dzieci w Polsce to dzieci chore.
Posługa głoszenia Słowa Bożego skierowana jest do ludzi w różnym wieku. Ludzie młodzi, nazywani wiosną Kościoła, są objęci jego szczególną troską. Religijność młodego człowieka ma decydujące znaczenie dla jego późniejszej religijności. Prawdę tę znano już wiele wieków przed początkiem ery chrześcijańskiej. Wyraz tego odnajdujemy na kartach Biblii, która opisuje dzieje wielu młodych ludzi doświadczających spotkania z Bogiem przed wejściem w dorosłe życie. Te rozważania pragnę poświęcić osobie Tymoteusza, który jest biblijnym przykładem wpływu dorosłych na rozwój wiary młodego człowieka.
W starożytnym Kanaanie mordowano dzieci na ołtarzach Molocha. Z przykrością trzeba stwierdzić, że błędem jest mówienie o tym kulcie w czasie przeszłym. Duch Molocha jest obecny we współczesnym świecie. Wciąż domaga się ofiar: z dzieci!
Jest rok 735 przed Chrystusem. W tajemniczej dolinie Hinnon, w ziemi Kanaan spośród ludzi czekających w skupieniu na to, co się zaraz wydarzy, wyłania się dobrze zbudowany, młody mężczyzna. Idzie powoli, niepewnym krokiem. Z tłumu dają się słyszeć głosy, dziwne okrzyki, śpiew, robi się coraz głośniej, niektórzy tańczą, w powietrzu unosi się kurz. Mężczyzna idzie dalej trzymając w rękach owinięte w chustę niemowlę. Tuli je do ojcowskiej piersi, aby było spokojne. Ludzie hałasują coraz bardziej. Mężczyzna jest już przy ołtarzu postawionym na cześć Molocha, przystaje, widać na jego twarzy chwilę zawahania, po czym kładzie płaczące dziecko na ołtarz i dołącza do upojonego szaleńczym tańcem tłumu. Dziecko płonie.
Najważniejszy znak naszej wiary, Krzyż, nabrał dla mnie nowego znaczenia 17 grudnia 2008 roku. Był to dzień narodzin naszej pierwszej córeczki Joanny. Był to dzień jej narodzin i dla nas i dla Nieba. Asia była bardzo chora, o czym dowiedzieliśmy się w trzecim miesiącu ciąży. Lekarze nie dawali jej żadnych szans na przeżycie. Wówczas zrozumiałam, że czas, kiedy noszę ją pod moim sercem, jest najpewniej jedynym, gdy możemy z nią być.
Bycie Mamą to cudowna rola mojego życia. Poranne pocałunki od córeczek, słodki uśmiech synka, radosne śpiewanie piosenek, wspólne czytanie bajeczek. Takich zaczarowanych rodzinną miłością chwil jest bardzo wiele, jednak nie zawsze jest sielankowo…
Czasem zdarza się nam wszystkim wstać lewą nogą. Są takie momenty, gdy nasze trzyletnie córeczki oraz roczny synek płaczą w jednym czasie, okazując sobie nawzajem solidarność w trudnych dziecięcych chwilach. Ponoć w rodzinach wielodzietnych dochodzi średnio do trzech konfliktów dziennie, u nas są dni, że do trzech kłótni między bliźniaczkami dochodzi w ciągu jednej godziny.
