Króluj nam Chryste!

Słowa kard. Sapiehy opublikowane w czasopiśmie:
„Dzwon Niedzielny”, Kraków, 28 października 1934 r.
(Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa)

Zobacz PDF:
DZWON NIEDZIELNY. 44 KRAKÓW 28 października 1934 R. ROK X.

Króluj nam Chryste!

Obchodzimy dziś uroczystość Chrystusa-Króla. Święto to niedawno dopiero zaprowadzone spotkało się z entuzjastycznem przyjęciem całego świata katolickiego, co jest najlepszym dowodem, że myśl w niem zawarta odpowiada nietylko uczuciom katolików ale również najistotniejszym potrzebom duszy dzisiejszego człowieka.

» Read more

Wizerunek Jezusa Króla

W związku z proklamacją Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana pojawiła się w kręgach kościelnych dyskusja nad kwestią adekwatnego wizerunku wcielonego Syna Bożego. Sprawa wciąż jest aktualna, ponieważ wertując prasę katolicką lub przeglądając serwisy internetowe, można czasem odnieść wrażenie, że nie wszyscy potrafią poprawnie dobrać wizerunek Chrystusa do tytułów „Król i Pan”.

» Read more

O, Królu najłaskawszy

Wiara Kościoła w królewską godność Pana Jezusa znajduje swoje odzwierciedlenie w wielu tekstach, które wyszły spod pióra chrześcijańskich teologów i poetów. Warto wśród nich zwrócić uwagę na hymn „Aurora lucis rutilat”, który powstał około V-VIII wieku. Nieznany nam dziś autor opiewa w nim tryumf Chrystusa Zmartwychwstałego, którego dwukrotnie określa mianem Króla.

» Read more

Przed Twym tronem

Przed Twym tronem

W krwawej wojnie dobra z grzechem,
prawdy z fałszem, światła z nocą,
poprzez szarość codzienności
kroczę wsparty Twoją mocą.

Co dzień klękam przed Twym tronem,
kark przed Tobą kornie zginam,
by nie ugiąć się przed wrogiem,
gdy nadejdzie zła godzina.

» Read more

Ave, sanctus Dei thronus!

W Nowym Testamencie aż 62 razy pojawia się grecki rzeczownik thronos, który oznacza wysokie, ozdobne krzesło z oparciem, na którym zasiadał władca. Tron stał się symbolem władzy, a wielokrotne wzmianki w Piśmie Świętym o tronie Boga i Chrystusa mają na celu podkreślenie królewskiej godności Osób Boskich. W związku z tym w sztuce chrześcijańskiej już od IV wieku zaczęto przedstawiać Pana Jezusa jako zasiadającego na ozdobionym drogimi kamieniami tronie. Jednak na szczególną uwagę zasługuje określenie mianem Tronu Boga Maryi, Matki Pana Jezusa. W VI wieku nazwał ją w ten sposób św. biskup German w pozdrowieniu: Ave, sanctus Dei thronus!

» Read more

Krzyż wszechwładnego Króla dusz

Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego skłania do refleksji nad znaczeniem tego najbardziej rozpoznawalnego symbolu uczniów Chrystusa. W naszych rozważaniach pozwólmy się poprowadzić jednemu z chrześcijańskich poetów epoki patrystycznej, Wenancjuszowi Fortunatowi, autorowi jednego z najbardziej inspirujących hymnów o Krzyżu Świętym pod tytułem „Pange lingua gloriosi proelium certaminis”.

» Read more

Hołd

Hołd

Jezu Chryste, Królu świata,
Przed Twym tronem wiecznej chwały
Hołd składamy i Twej władzy
Poddajemy kraj nasz cały.

» Read more

Porwać i obwołać królem

Ewangelia według św. Jana zawiera opis rozmnożenia chleba, który kończy się niezwykłą sceną. Oto tłum nakarmiony przez Jezusa rozpoznał w Nim przyobiecanego przodkom proroka i chciał Go porwać, aby uczynić Go swoim królem. Jezus jednak wycofał się na górę. Dlaczego nie skorzystał z nadarzającej się okazji do przejęcia władzy? Na to pytanie próbował udzielić odpowiedzi jeden z najwybitniejszych teologów Kościoła, św. Tomasz z Akwinu (1225-1274) w Komentarzu do Ewangelii Jana (Antyk, Kęty 2002). Odnosząc się do słów Ewangelii, Akwinata wyraził swój pogląd odnośnie do królewskiej godności Jezusa. Temat ten jest szczególnie ważny w kontekście proklamowanego w Polsce 19 listopada 2016 roku Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. Czyżby Pan Jezus nie życzył sobie, by ludzie uznawali Go za Króla?

» Read more

Gorliwy pasterz spełnia rozkazanie Pańskie

Szymon syn Jony, rybak znad Jeziora Galilejskiego, nazwany przez Pana Jezusa Piotrem, Opoką, odegrał w początkach Kościoła decydującą rolę jako przywódca pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej. Głosząc ewangelię, dotarł aż do Rzymu, stolicy Imperium Romanum, gdzie został ukrzyżowany za wiarę. Kilka wieków później imperium upadło, a Rzym stał się stolicą następców św. Piotra. Stamtąd rozciąga się władza papieży obejmująca obecnie ponad miliard katolików na całym świecie.

O charakterze władzy biskupa Rzymu pisał św. Leon Wielki (zm. 461 r.), jeden z najwybitniejszych papieży w dziejach Kościoła. W kontekście proklamowanego w Polsce 19 listopada 2016 roku Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana warto zwrócić uwagę na podkreślane przez św. Leona Wielkiego źródło władzy św. Piotra i jego następców w królewskiej władzy Chrystusa.

» Read more

W triumfalnym obozie Króla

„Życie nasze na ziemi roi się od zasadzek i pełne jest potyczek. Kto nie chce wpaść w pierwsze, musi czuwać, kto chce wyjść zwycięsko z drugich, musi podjąć walkę”. Tymi słowami papież Leon w V wieku zachęcał chrześcijan do zaangażowania w duchowe zmagania. Życie postrzegał jako służbę Jezusowi Królowi, który swoim przykładem pokazał, jak należy zwyciężać szatana i zdobyć obiecaną nagrodę – udział w Królestwie Niebieskim. Dziś jego słowa są wciąż aktualne. Odczytujemy je w kontekście proklamowanego 19 listopada 2016 roku Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. Akt ten zobowiązuje nas między innymi do walki z szatanem i obrony Królestwa Chrystusa w naszej Ojczyźnie. Kim zatem był i czego może nas nauczyć św. Leon Wielki?

» Read more

1 2 3 4