Dekalog IV: Czcij ojca i matkę

Dekalog stanowi zbiór praw regulujących stosunek człowieka wierzącego do Boga i bliźniego. Po omówieniu pierwszej tablicy, czyli przykazań odnoszących się do Boga, nadszedł czas na drugą tablicę, która porządkuje relacje międzyludzkie. Czwartym przykazaniem, a jednocześnie pierwszym na drugiej tablicy jest to, które domaga się okazywania szacunku rodzicom: „Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie” (Wj 20, 12). Nie może ujść naszej uwadze fakt, że w Dekalogu pierwszymi osobami po Bogu są właśnie rodzice. Nie powinno wobec tego nikogo dziwić, że kwestie wiążące się z tym przykazaniem często pojawiają się na kartach Pisma Świętego. Pochylmy się zatem przynajmniej nad niektórymi z nich.

» Read more

W imię Boże na Podlasie

Podczas pracy nad książką „Wierny ojców wierze. Paweł Pikuła z Derła wobec martyrologii unitów podlaskich” (Unitas, Siedlce 2015) zwróciło moją uwagę przechowywane w Archiwum Braci Albertynów w Krakowie „Sprawozdanie” napisane przez br. Mariana Onufrego Bucniewicza. W latach 1897-1904 odbył on czternaście wypraw misyjnych, podczas których umacniał w wierze prześladowanych przez carską Rosję katolików obrządku wschodniego. Spisane przez niego wspomnienia stanowią bezcenne dopełnienie informacji o dziejach męczeństwa podlaskich unitów.

» Read more

Dekalog III: Dzień święty święcić

Dzień święty zajmuje bardzo ważne miejsce w życiu i nauce Kościoła. Szczególną uwagę zwrócił na ten temat św. Jan Paweł II w Liście Apostolskim Dies Domini o świętowaniu niedzieli. Na treść tego dokumentu powołał się Komitet Inicjatywy Ustawodawczej Ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele, zamieszczając go w wersji elektronicznej na prowadzonej przez NSZZ Solidarność stronie internetowej (www.wolnaniedziela.pl).

» Read more

Sztandary Króla

Stefan Żeromski w utworze „Wiatr od morza” rozdział opisujący zwycięską dla Polaków bitwę z Krzyżakami pod Świeciem z 1462 r. zakończył następującymi słowami: „Dopadł konia brat Iwo i pognał, co koń skoczy, ku Wiśle. Zwiastował radosną nowinę przysiółkom, gburskim strzechom i dworom. Mijając lasy, doliny i pola, ciszą jesieni zasłane, ze łzami uniesienia szczęśliwy Pomorzanin śpiewał pean radosny pustkowiom: Vexilla Regis prodeunt, Fulget Crucis mysterium, Quo carne carnis Conditor Suspensus est patibulo, Quo vulneratus insuper Mucrone diro lanceat, Ut nos lavaret crimine Manavit unda sanguine… Żegnał się znakiem wyzwolin naród kaszubski i z czoła znój niewoli ocierał. Zawrzał od radości głębokiej Gdańsk wyswobodzony z ucisku. Rozwarł na ścieżaj swe bramy wysokie na powitanie króla polskiego, króla wolnych ludów polskiej korony”.

» Read more

Dekalog II: Wysławiajcie Jego święte imię!

Pismo Święte wielokrotnie podkreśla, że imię Boga jest święte. Przoduje w tym Księga Psalmów, gdzie znaleźć można cały szereg wezwań do wysławiania imienia Boga. Spotykamy tam również indywidualne i wspólnotowe tego przejawy: Chcę Cię wywyższać, Boże mój, Królu, i błogosławić imię Twe na zawsze i na wieki. Każdego dnia będę Cię błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię (Ps 145, 1-2), lub: Sprawiedliwi, weselcie się w Panu i wysławiajcie Jego święte imię! (Ps 97, 12). Psalmy podkreślają, że imię Pana wysławiają ci, którzy je miłują (por. Ps 5, 12). Dla takich ludzi nie do pomyślenia byłoby jakiekolwiek naruszenie czci należnej imieniu Boga. Tym jednak, którym brak miłości względem Boga, Biblia słowami drugiego przykazania Dekalogu zabrania nadużywania świętego imienia: Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy (Wj 20, 7).

» Read more

Króla nie zwalczą zastępy świata

„Dziś, o bracia, Chrystus, Król nasz, do swoich towarzyszy broni z ewangelicznego przemawia trybunału, wypowiada wojnę wrogom, obiecuje nagrodę tym, co będą walczyli, objawia boju przyczyny, wykrywa podstępy i usiłowania nieprzyjaciół, gdzie, kiedy i jak walczyć należy – w pełnym tryumfu programie zapowiada”. W takich słowach św. Piotr Chryzolog zwrócił się do wiernych w kazaniu wygłoszonym z okazji rozpoczynającego się postu. W obrazowym języku ukazał adresatom pole duchowej walki, na którym powinni stanąć w okresie pokuty, by pod wodzą swego Króla, Jezusa Chrystusa, zmagać się ze swymi słabościami i zwyciężyć diabła.

» Read more

Com napisał, napisałem

Titulus damnationis. Zdjęcie z książki: Górny G., Rosikoń J., Świadkowie tajemnicy. Śledztwo w sprawie relikwii Chrystusowych, Rosikon Press, Warszawa 2012.

W Bazylice Santa Croce in Gerusalemme w Rzymie przechowywana jest niezwykła pamiątka Męki Pańskiej – Titulus Damnationis – tablica z tytułem winy Jezusa z Nazaretu. Według św. Ambrożego z Mediolanu i św. Jana Chryzostoma to właśnie dzięki tej tablicy matka cesarza Konstantyna, św. Helena, zidentyfikowała krzyż odkryty na Golgocie w latach 326–328. Odnaleziona przez św. Helenę tabliczka została podzielona na dwie części. Jedna została w Jerozolimie, druga trafiła do Rzymu. Jerozolimska część zaginęła bezpowrotnie w wyniku najazdu perskiego. Na szczęście fragment rzymski zachował się do naszych czasów. Przeprowadzone współcześnie badania naukowe, w tym dendrologiczne i paleograficzne, wykazały, że Titulus pochodzi z I w. n.e. W ten sposób Titulus stał się autentycznym świadkiem najważniejszych wydarzeń historii zbawienia.

» Read more

Walka o Boże Królestwo

„Jedną z najpoważniejszych pokus tłumiących zapał i odwagę jest poczucie przegranej, przemieniające nas w niezadowolonych i rozczarowanych pesymistów o posępnej twarzy. Nikt nie może podjąć walki, jeśli nie wierzy w zwycięstwo. Kto zaczyna bez ufności, stracił wcześniej połowę bitwy i zakopuje własne talenty”. Ten cytat nie pochodzi ani z Sztuki wojny Sun Tzu, ani z O wojnie Clausewitza. To papież Franciszek na zakończenie Roku Wiary, 24 listopada 2013, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, w adhortacji Evangelii gaudium wezwał Lud Boży do walki o Boże Królestwo (85).

» Read more

Dekalog I. Nie będziesz miał cudzych bogów

Człowiek od wieków zastanawiał się nad swoim postępowaniem. Studia z zakresu historii filozofii pokazują, że niektórym myślicielom chodziło o rozwiązania natury praktycznej, innym o doświadczenie przyjemności, a jeszcze innym o osiągnięcie szczęścia. Objawienie biblijne przekracza te perspektywy i wskazując na życie wieczne, zachęca do wypełniania wynikających z wiary dobrych uczynków. Pismo Święte zawiera cały szereg wskazań moralnych odnoszących się do różnych wymiarów życia ludzkiego. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje Dekalog, czyli zbiór fundamentalnych przykazań, zakazów i nakazów, wynikających z Przymierza zawartego między Bogiem a ludźmi.

» Read more

Jezus moim Panem i Królem!

Wyznanie wiary, że Jezus jest Panem, ma dla ludzi charakter fundamentalny, ponieważ decyduje o naszym zbawieniu. Poucza nas o tym Słowo Boże: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia” (Rz 10, 9–10). Katechizm Kościoła Katolickiego wyjaśnia, że fragment ten jest jednym z pierwszych chrześcijańskich wyznań wiary.

» Read more

1 14 15 16 17 18 34