Embrion ludzki według personalizmu

Wszyscy zapewne wiedzą, że Kościół katolicki jest zdecydowanym obrońcą życia człowieka od poczęcia. Pogląd ten nie jest jednak arbitralnym osądem wyższego duchowieństwa. Wynika on z głębokiej refleksji filozoficznej, w której doniosłą rolę odgrywa kwestia osoby. Nurt filozoficzny, który koncentruje się na tym zagadnieniu, nazywamy personalizmem. Swoimi początkami sięga on tomistycznej koncepcji osoby. Wśród personalistów chrześcijańskich ważne miejsce zajmują: Jean Maritain, Étienne Gilson i Karol Wojtyła. W personalizmie chrześcijańskim osoba jest najdoskonalszym typem bytu, w związku z tym również sam absolut jest osobą, natomiast człowiek jako osoba nie może być traktowany przedmiotowo.

» Read more

Kto jest osobą?

Child_survivors_of_Auschwitz — kopia

Źródło: Wikipedia

W debacie bioetycznej na temat ochrony życia ludzkiego od poczęcia doniosłym punktem jest definicja osoby. Zagadnienie to poruszyła Joanna Różyńska w książce „Od zygoty do osoby”. Bioetyk przyjęła, że osoba to istota posiadająca rozwiniętą zdolność do racjonalnego myślenia i samoświadomości. Niezależnie od przynależności gatunkowej o statusie osobowym decydują według niej posiadane moralnie istotne własności psychiczne[1]. Nie precyzuje przy tym ani charakteru ani katalogu tych własności, lecz odwołuje się do ujęcia pochodzącego od Johna Locke’a, dla którego osoba to istota myśląca i inteligentna, obdarzona rozumem i zdolnością refleksji, samoświadoma. Osoba powinna mieć te cechy rozwinięte, choć nie musi aktualnie ich realizować. Autorce chodzi tu dokładnie o rozwinięte struktury neurofizjologiczne, zdolne do podtrzymywania procesów intelektualnych.

» Read more