Królewskie znaki

Królewskie znaki. Sakramenty w życiu Apostołów Jezusa Króla

Praca na rzecz Królestwa Chrystusowego w Narodzie i Państwie Polskim wpisuje się w wynikające z chrztu i bierzmowania powołanie wiernych do apostolstwa. Właściwe wypełnianie tego powołania wymaga odpowiedniego przygotowania i formacji. Mając to na względzie, Stowarzyszenie „Róża” wydało broszurę zatytułowaną Królewskie znaki. Sakramenty w życiu Apostołów Jezusa Króla (Kraków 2020). Ukazuje ona prawdę o królewskiej godności Pana Jezusa i królewskiej misji chrześcijan z perspektywy nauki Kościoła o celebracjach liturgicznych.

Królewskie znaki przypominają, że liturgia zajmuje uprzywilejowane miejsce w życiu Kościoła. Jest ona jego szczytem i źródłem – szczytem jego działalności i źródłem jego mocy. Wśród celebracji liturgicznych pierwszoplanową rolę odgrywają sakramenty jako widzialne znaki niewidzialnej łaski. Dzięki nim wierni jednoczą się z Jezusem Chrystusem, który jest obecny w sakramentach.

Broszura zwraca uwagę na fakt, że w języku łacińskim słowo sacramentum oznacza przysięgę, uroczyste zobowiązanie lub obietnicę. W starożytności poprzez sacramentum żołnierz po odpowiednim szkoleniu i treningu zobowiązywał się do dochowania wierności swemu cesarzowi, a przy okazji tej ceremonii odciskano na nim wiążącą go z władcą pieczęć. Jako pierwszy na oznaczenie chrztu, Eucharystii i małżeństwa używał tego słowa Tertulian, teolog z przełomu II i III w. po Chrystusie. Chrzest postrzegał on jako opieczętowanie żołnierskim znakiem Chrystusa, dzięki czemu chrześcijanin zostawał włączony w szeregi militia Christi, czyli żołnierzy Chrystusa. Koresponduje to ściśle z symboliką wojskową występującą w listach Pawłowych, gdzie chrześcijanin odnajduje wezwanie do służby Chrystusowi na wzór dobrego żołnierza, który przyobleczony w zbroję Bożą bierze udział w walce przeciw duchowym pierwiastkom zła. W tym kontekście wyraźnie ukazuje się królewska godność Pana Jezusa i królewska misja chrześcijan powołanych do wiernej służby pod sztandarem Chrystusa w walce przeciwko podstępnym zakusom diabła, który różnymi sposobami próbuje utrudniać budowanie Królestwa Bożego w świecie. Ta świadomość powinna towarzyszyć wszystkim zaangażowanym w Dzieło Intronizacji, którzy na co dzień zmagają się z różnymi przeciwnościami w staraniach o wypełnienie w Polsce zobowiązań zawartych w Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana.

Liturgia jako świadectwo wiary Kościoła w królewską godność Chrystusa została wskazana również przez papieża Piusa XI w opublikowanej w 1925 roku encyklice Quas primas. W dokumencie tym papież ogłosił ustanowienie Święta Pana naszego Jezusa Chrystusa – Króla. Nowe święto w kalendarzu liturgicznym zostało wprowadzone w tym celu, aby wyraźniej okazać cześć Jezusowi jako Królowi królów. Papież podkreślił ponadto, że nakaz okazywania przez cały świat katolicki czci Chrystusowi – Królowi wynika z potrzeby zaradzenia aktualnym potrzebom Kościoła, a szczególnie ma pełnić rolę lekarstwa przeciw zatruwającemu społeczeństwo laicyzmowi. Powołując się na zasadę, że „modlitwa przepisana przez Kościół jest prawidłem wiary”, Pius XI przypomniał, że Kościół swoją cześć wobec Chrystusa – Króla wyrażał dawniej w starej psalmodii i starych księgach obrzędowych, natomiast obecnie wyraża ją w modlitwach publicznych i w Eucharystii. Wskazał również wymiar ekumeniczny kultu Chrystusa – Króla, ponieważ w tym zakresie istnieje harmonia między liturgią zachodniego i wschodniego chrześcijaństwa. Z kolei omawiając konieczność publicznego świadczenia o wierze Kościoła w królewską godność Pana Jezusa, Pius XI podkreślił rangę publicznego okazywania czci Chrystusowi – Królowi, na przykład poprzez procesję eucharystyczną, którą uznał za tryumfalny pochód przywracający Mu wszystkie prawa królewskie.

Prezentowana broszura przypomina, że o królewskiej godności Pana Jezusa w kontekście celebracji liturgicznych nauczają również dokumenty Soboru Watykańskiego II oraz Katechizm Kościoła Katolickiego. Ponadto po każdym z omówionych zagadnień czytelnik znajduje w niej zachętę do przeczytania w ramach dodatkowej lektury odpowiednich fragmentów Katechizmu, który, jak stwierdził św. Jan Paweł II, „wykłada wiarę Kościoła i naukę katolicką, poświadczone przez Pismo święte, Tradycję apostolską i Urząd Nauczycielski Kościoła i w ich świetle rozumiane”.

Wierność nauce Kościoła na temat królewskiej godności Syna Bożego od wielu lat motywuje członków ruchów intronizacyjnych do działań na rzecz szerzenia Królestwa Chrystusowego w Polsce. Królewskie znaki zachęcają, by wszyscy podejmujący to dzieło na nowo odkryli moc sakramentów, w których Jezus Król obdarza łaską swoich apostołów.

Piotr Pikuła