Jezus Chrystus naszym Królem

Niespełna dwa lata temu w Polsce odbyła się proklamacja Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, najpierw 19 listopada 2016 roku w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach w obecności przedstawicieli najwyższych władz państwowych i kościelnych, a następnego dnia – w Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata – w kościołach całej Polski. Ogłoszenie tego Aktu wiąże się z przyjęciem przez nasz naród zobowiązań mających na celu umacnianie Królestwa Chrystusowego w Polsce. Wciąż mamy na tym polu wiele do zrobienia. Jednym z bardzo ważnych zadań jest obrona i głoszenie chwały Jezusa Króla.

Akt intronizacyjny, obok wezwań wyrażających nasze pragnienie poddania się Chrystusowi i wdzięczność za otrzymane łaski, zawiera pięć bardzo ważnych przyrzeczeń. Wśród nich pierwsze miejsce zajmuje następujące: „Przyrzekamy bronić Twej świętej czci, głosić Twą królewską chwałę – Chryste nasz Królu, przyrzekamy!”. Wydany przez Episkopat Polski Komentarz do Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana wyraźnie podkreśla, że współcześnie coraz większej liczbie ludzi, na skutek odrzucenia Chrystusa, zagraża utrata zbawienia. „Stąd pragnienie – piszą biskupi – aby powszechnej w świecie detronizacji Chrystusa Polska przeciwstawiła Jego intronizację”.

Obrona przed odrzuceniem Chrystusa i głoszenie Go współczesnym ludziom wymaga od wiernych pewnego przygotowania, intelektualnej i duchowej formacji. Św. Paweł naucza: „Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą. Ja przeto biegnę nie jakby na oślep; walczę nie tak, jakbym zadawał ciosy w próżnię, lecz poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego (1 Kor 9, 25-27)”.

Naśladując przykład Apostoła, powinniśmy między innymi coraz bardziej zgłębiać naukę Kościoła o królewskiej godności Pana Jezusa. Oczywiście w pierwszej kolejności należy sięgać do Pisma Świętego i Tradycji. Ponieważ jednak Dzieło Intronizacji jest sprawą bardzo aktualną, wszystkim wiernym wypada zapoznać się z wydanymi w związku z proklamacją Aktu dokumentami Episkopatu Polski. Oprócz cytowanego powyżej Komentarza bardzo ważnym jest List pasterski KEP podpisany na 374. Zebraniu Plenarnym w Warszawie w dniu 5 października 2016 r. Biskupi wykładają w nim istotę Dzieła Intronizacji: „Zasadniczym celem dokonania aktu jest uznanie z wiarą panowania Jezusa, poddanie i zawierzenie Mu życia osobistego, rodzinnego i narodowego we wszelkich jego wymiarach i kształtowanie go według Bożego prawa. Jesteśmy bowiem świadkami wielorakiego pozostawiania Boga na marginesie życia, czy wręcz odchodzenia od Boga. W naszym życiu ma nieraz miejsce swego rodzaju detronizacja Jezusa, pozbawianie Go należnego Mu miejsca i czci, możliwości wpływu na nasze życie i postępowanie”.

Pasterze Kościoła w Polsce tłumaczą ponadto, że Chrystusa nie trzeba intronizować w znaczeniu wynoszenia Go na tron, nadawania Mu władzy, czy ogłaszania Go Królem, ponieważ w świetle Pisma Świętego jest to oczywiste. „Natomiast naszym wielkim zadaniem – piszą biskupi – jest podjęcie dzieła intronizacji Jezusa w znaczeniu uznawania Jego królewskiej godności i władzy całym życiem i postępowaniem”. Uznanie Chrystusa za Króla i dobrowolne poddanie się Prawu Bożemu ma prowadzić do ułożenia „po Bożemu” naszego życia osobistego i społecznego. Dlatego, co warto podkreślić, według biskupów nie chodzi o jakiś zewnętrzny wyraz uznania Jezusa Królem i Panem, ale o akt natury duchowej, który z głębi wnętrza człowieka wierzącego będzie promieniował na wszystkie sfery życia i będzie zdolny przeobrazić społeczeństwo.

W zakończeniu części listu prezentującej znaczenie Intronizacji biskupi zauważają: „Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana trzeba zatem widzieć szerzej, jako początek realizacji wielkiego dzieła otwarcia Jezusowi drzwi: naszych domów i serc, świątyń i miejsc pracy. Chodzi o dzieło umiłowania Jezusa do końca, oddania Mu życia, zawierzenia Mu siebie, swej przyszłości i pracy nad sobą, podejmowania posługi miłości miłosiernej ze względu na Niego oraz realizacji Ewangelii we wszelkich sferach życia, również społecznej, ekonomicznej i politycznej”.

W świetle powyższych stwierdzeń proklamacja Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana jawi się jako wydarzenie doniosłej wagi dla całego Kościoła w Polsce. Musimy jako naród podjąć codzienny wysiłek wypełniania zawartych w Akcie zobowiązań, a wówczas – z Bożą pomocą – Polska się odmieni i stanie się rzeczywistym królestwem Jezusa Chrystusa.

Piotr Pikuła

---

Niech w pracy na rzecz Dzieła Intronizacji połączy nas wspólna Modlitwa do Jezusa naszego Króla i Pana, którą biskupi zamieścili na końcu omawianego listu.

Modlitwa do Jezusa naszego Króla i Pana

Jezu Chryste, Królu Wszechświata, Panie nasz i Boże,
Odkupicielu rodzaju ludzkiego, nasz Zbawicielu!
Ty, który mówiłeś, że Królestwo Twoje nie jest z tego świata,
który wzywałeś nas do szukania Królestwa Bożego
i nauczyłeś nas prosić w modlitwie do Ojca: „przyjdź Królestwo Twoje”,
wejrzyj na nas stojących przed Twoim Majestatem.
Wywyższamy Cię, oddajemy Ci cześć i uwielbienie.
Pokornie poddajemy się Twemu Panowaniu i Twemu Prawu.
Świadomi naszych win i zniewag zadanych Twemu Sercu
przepraszamy za wszelkie nasze grzechy i zaniedbane dobro.
Wyrażamy naszą skruchę i prosimy o zmiłowanie.
Przyrzekamy zabiegać o pomnożenie Twojej Chwały,
dziękować za nieskończone Miłosierdzie, które okazujesz z pokolenia na pokolenie,
wiernością i posłuszeństwem odpowiadać na Twoją Miłość.
Boski Królu naszych serc, niech Twój Święty Duch,
wspiera nas w realizacji tych zobowiązań, chroni od zła i dokonuje naszego uświęcenia.
Niech pomaga nam porządkować całe nasze życie i posłannictwo Kościoła.
Króluj nam Chryste! Króluj w naszej Ojczyźnie, króluj w każdym narodzie,
na większą chwałę Przenajświętszej Trójcy i dla zbawienia ludzi.
Spraw, aby nasze rodziny, wioski, miasta i świat cały objęło Twe Królestwo:
królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski,
królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju,
teraz i na wieki wieków.
Amen.