Boska Rodzina

Czas Adwentu, uroczystość Narodzenia Pańskiego i święto Świętej Rodziny to dni w roku liturgicznym, kiedy w sposób szczególny możemy dotknąć tajemnicy wybrania Maryi i Józefa, by stali się rodziną godną Boga, rodziną świętą, boską.

Niedziela Świętej Rodziny jest okazją, by powiedzieć więcej o chrześcijańskich zasadach rodzinnego życia, by odnowić przyrzeczenia małżeńskie. Tak jak Jezus dorastał w Nazarecie, obok Maryi i Józefa, tak samo dom każdej współczesnej rodziny może być uświęcony Jego rzeczywistą obecnością.

„Bądź naszym gościem i zasiądź z nami do stołu” – mówimy nieraz na zakończenie modlitwy przed posiłkiem, by odnowić zaproszenie dla najważniejszej Osoby w rodzinie – dla Boga. Dzięki modlitwie, życiu sakramentalnemu i rozważaniu Słowa Bożego każdy dom może stać się współczesnym Nazaretem. Nie znamy wszystkich szczegółów z życia Maryi, Józefa i Jezusa, ale w ich życiu z pewnością nigdy nie zabrakło czasu dla siebie nawzajem, szacunku i miłości. Św. Józef, patron ludzi pracujących, potrafił znaleźć harmonię między sumiennym wykonywaniem obowiązków i obecnością z bliskimi.

Warto pamiętać o czterech zasadach funkcjonowania rodziny, by mogła stać się wspólnotą miłości, dającą dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Pierwszą zasadą jest właśnie czas poświęcany rodzinie. Czas dla współmałżonka, dzieci, dalszych krewnych. Czas, który jest poświęcony na umacnianie więzi przez rozmowę, zabawę, wspólne posiłki, podróże. W wielu rodzinach bardzo trudno o wspólnie spędzany czas. Nie tylko konieczność pracy zawodowej rodziców, czy obowiązki szkolne dzieci stanowią wyzwanie. Bardzo często złodziejem wspólnie spędzanych chwil są media. Kojarzenie odpoczynku jedynie z oglądaniem telewizji, korzystaniem z telefonu, tabletu lub komputera może doprowadzić do uzależnienia ekranowego. Gdy ludzie zgromadzeni w domu rodzinnym wolą patrzeć w ekrany różnego typu, niż sobie nawzajem w oczy, z pewnością ich więzi się osłabiają. Dlatego mądre gospodarowanie wspólnym czasem należy do priorytetów w budowaniu relacji.

Drugą zasadą są rytuały rodzinne, czyli zwyczaje, dzięki którym tworzona jest wyjątkowa atmosfera danej rodziny. Tradycje świąteczne podpowiadają wiele takich zachowań, ale każda wspólnota może wypracować swoje wyjątkowe praktyki, np. wieczorne śpiewanie kołysanek, sobotnie długie śniadania, niedzielne spacery itp. Zwyczaje rodzin sprawiają, że nawet najmłodsze dzieci uczą się rozróżniać czas świąteczny od powszedniego, rozpoznają dni tygodnia i pory dnia. To z kolei wpływa na poczucie bezpieczeństwa najmłodszych, a starszym pomaga zachować równowagę między pracą a odpoczynkiem.

Trzecia zasada mówi o wspólnym rodzinnym hobby, zainteresowaniu, które będzie integrować wspólnotę. Mogą to być podróże, gry planszowe czy zbieranie znaczków. Coś co stanie się rodzinną pasją. Oczywiście każdy w rodzinie ma też wyjątkowe, indywidualne zainteresowania, ale warto znaleźć coś, co zespoli rodzinę, w co będą mogli zaangażować się wszyscy, i najmłodsi i najstarsi.

Ostatnia zasada mówi o praktykowaniu wartości, w które rodzina wierzy. Krótko mówiąc, bycie wierzącym i praktykującym. Tylko wówczas rodzice mogą stanowić klarowny przykład dla dzieci. Mówienie o Bogu i zasadach moralnych bez wprowadzania ich w życie byłoby duchową schizofrenią. Rodzicie wpajający dzieciom zasadę: „nie kłam”, sami również powinni być prawdomówni.

Mówi się słusznie, że rodzina jest pierwszą i najważniejszą komórką społeczną i od funkcjonowania poszczególnych rodzin zależy przyszłość społeczeństwa. Dla rodzin chrześcijańskich rodzina jest wspólnotą powołaną do miłości, w której najważniejsze miejsce zajmować ma Jezus. Każda rodzina może stać się domem Boga. Syn Boży stał się człowiekiem, by być blisko każdego z nas. Święto Świętej Rodziny jest okazją, by zaprosić Jezusa do rodzinnego domu, by to On zakrólował. Zgodnie ze słowami Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana możemy powiedzieć: „W naszych rodzinach – króluj nam, Chryste!”

Maria Pikuła