Błogosławieństwo ojca

W Mądrości Syracha możemy przeczytać, że „błogosławieństwo ojca umacnia domy dzieci” (Syr 3, 9). Często myślę o przyszłości moich pociech i chciałbym, żeby im się w życiu powodziło. Mocny dom, którego obraz przywołał Syracydes, można uznać za symbol pomyślności. Ciekawe, że biblijny mędrzec nie wspomniał tu o zapewnieniu dzieciom świetnego wykształcenia lub oszczędności na dobry start, a wskazał właśnie na błogosławieństwo. Czym zatem jest ojcowskie błogosławieństwo, że posiada aż tak niezwykłe właściwości?

Chcąc dobrze zrozumieć znaczenie błogosławieństwa udzielanego przez ojca, warto zwrócić uwagę na jeden z wymownych jego przykładów: „Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego. Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody. Bądź panem twoich braci i niech ci pokłon oddają synowie twej matki! Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty. Każdy, kto będzie cię błogosławił, niech będzie błogosławiony!” (Rdz 27, 28-29). W słowach tych Izaak życzył pomyślności swemu synowi Jakubowi, przywołując imię Boga, który jest Stwórcą wszelkiego dobra.

W nieco innym tonie, przypominającym słowa wyroczni, Jakub błogosławił swoich dwunastu synów, stosując porównania zaczerpnięte ze świata roślin i zwierząt (por. Rdz 49). Dla przykładu Józef określony został jako latorośl owocująca nad źródłem, Neftali jako rozłożysty terebint dający miłe przepowiednie, Beniamin jako wilk drapieżny rozdzielający łupy, Dan jako żmija jadowita atakująca z zasadzki a Issachar jako kościsty osioł wylegujący się bezpiecznie. Spośród braci szczególne błogosławieństwo otrzymał Juda, którego ojciec porównał do młodego lwa gotowego do ataku i rosnącego na zdobyczy. Juda będzie wysławiany przez braci jako ten, który poskromi swoich wrogów. Jakub wypowiedział do niego również słowa, które w tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej odczytywane są jako proroctwo zapowiadające przyszłego Mesjasza: „Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska [zabrana] spośród jego kolan, aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!” (Rdz 49, 10). Do tego błogosławieństwa nawiązał później autor Apokalipsy, ogłaszając zwycięstwo Chrystusa – Lwa z pokolenia Judy (por. Ap 5, 5). W osobie Jezusa Chrystusa ojcowskie błogosławieństwo wypowiedziane przez Jakuba znalazło swe najdoskonalsze wypełnienie. W Jezusie znajduje swoje wypełnienie każde ojcowskie błogosławieństwo. Możemy życzyć swoim dzieciom, podobnie jak Jakub, by były niczym młode lwy, które pokonają swoich rywali oraz zdobędą szacunek i władzę. Jednak blask doczesnych sukcesów blednie wobec szczęścia, jakie swoim przyjaciołom zapewnia Chrystus, zwycięski Lew z pokolenia Judy.

A czym jest samo błogosławieństwo? Dzięki przywołanym powyżej przykładom możemy stwierdzić, że jest to życzenie komuś jakiego dobra. W polskich przekładach Pisma Świętego wyraz błogosławieństwo jest odpowiednikiem greckiego eulogia. Oba wyrazy wskazują na dobre mówienie lub dobre słowo. Błogosławieństwo jest również darem wyrażonym poprzez odwołanie się do sprawczej mocy Boga, który jest źródłem błogosławieństwa. W świetle teologii biblijnej pierwszym po Bogu dawcą życia jest ojciec rodziny. Właśnie z tej szczególnej roli ojca w Piśmie Świętym wynika znaczenie ojcowskiego błogosławieństwa oraz głęboka wiara w jego skuteczność.

Każdy mężczyzna, który pragnie szczęścia swoich dzieci, powinienem jak najczęściej posługiwać się tą niezwykłą mocą, jaką jest ojcowskie błogosławieństwo. Wypowiadane przez nas słowa mają wpływ na ich życie, powodując różne emocje i refleksje. Dlatego bardzo ważne jest, co i jak mówimy naszym dzieciom. Niech nasze słowa wywołują pozytywne uczucia i napełniają mądrością. Niech będą wyrazem miłości, która pomaga uwierzyć w siebie i motywuje do działania. Niech towarzyszy im modlitwa, by siła naszego ludzkiego dobrego słowa została zwielokrotniona dzięki potędze Boga – Ojca Wszechmogącego.

Piotr Pikuła