Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Wojciech Kossak, Grunwald.
Gdybym wprawnym był rybałtem,
Trubadurem albo skaldem,
Lutnię wziąłbym i zaśpiewał
Pieśń o bitwie pod Grunwaldem.
Sięgnąć trzeba czasów, kiedy
Książę Konrad Mazowiecki
Chciał krzyżackim mieczem pobić
Dzikich Prusów lud zbójecki.
Lecz omylił się w rachubach,
Gdyż ci, którzy bronić mieli,
Wnet z przyjaciół się zdradziecko
W srogich wrogów przedzierżgnęli.
» Read more
Fotografia rodziny Stasiuków, druga od lewej siedzi: Paraskiewia. W drugim rzędzie stoją: Paweł Pikuła i Sylwester Stasiuk.
„W Uniowie kilku Polaków schroniło się na strychu u gospodarza Stasiuka – unity z Podlasia, Polaka. Wszystkich żywcem spalono około 8 marca”. To fragment wspomnień ks. Piotra Stanoszka o działalności ukraińskich nacjonalistów w okolicy Przemyślan w 1944 roku.
Gdy obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej, myślę właśnie o Stasiukach, ponieważ zamordowani byli wnukami mojego prapradziadka. Wśród rodzinnych pamiątek zachowała się ich fotografia i kartka świąteczna.
W naszych czasach można spotkać się z różnymi ujęciami tematu ojcostwa. Bardzo często poruszany jest on w kontekście kryzysu męskości wynikającego z zagubienia przez mężczyzn właściwego wzorca w określaniu własnej tożsamości. Dla mnie takim punktem odniesienia jest Jezus Król oraz świadomość, że uczniowie Chrystusa są wezwani do kontynuowania Jego królewskiej misji w świecie. W tym miejscu chciałbym się podzielić kilkoma refleksjami na temat ojcostwa w perspektywie królewskiej misji, która wyraża się w postawie służby dla dobra rodziny.
Portret: Leon Wyczółkowski, Brat Albert, 1902 (Wikipedia).
Spośród ludzi, którzy doszli
Do królestwa niebieskiego,
W tym wierszyku chcę przypomnieć
Wzór Alberta Chmielowskiego.
Na świat przyszedł w Igołomii
W dziewiętnastym wieku, kiedy
Naród Polski pod zaborem
Brzemię kajdan niósł i biedy.
Gdy był dzieckiem, stracił ojca,
Później jeszcze zmarła matka,
Więc się krewni zatroszczyli,
By wykształcić nastolatka.
Samuel dedicated by Hannah at the Temple, Frank W.W. Topham
W Biblii setki razy występuje słowa „matka”. Pojawia się ono w różnych kontekstach, przede wszystkim jako określenie relacji kobiety do urodzonego przez nią dziecka. Czasami spotykamy je w metaforach i porównaniach, na przykład obrazujących miłość Boga względem ludzi. Szczególnie intersujące są historie biblijnych matek, które odegrały ważną rolę w dziejach zbawienia. W tym miejscu chciałbym przybliżyć losy trzech spośród nich.
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa należy do fundamentalnych prawd wiary chrześcijańskiej. Święty Paweł podkreślił, że odrzucenie zmartwychwstania podważa jej sens (por. 1Kor 15, 14.17). Nic więc dziwnego, że temat ten wielokrotnie pojawia się w Biblii. Zawarte w niej relacje dotyczące powstania z martwych Jezusa zawierają pewne elementy wspólne, ale również akcentują kwestie oryginalne dla każdego z autorów. Ich świadectwa można pogrupować i uszeregować chronologicznie, tworząc spójny obraz wydarzeń związanych ze zmartwychwstaniem.
Wielki Post jest okresem liturgicznym, który wzywa wiernych do większego zaangażowania w ćwiczenia duchowe polegające na wyrzeczeniach, modlitwie i jałmużnie. Praktyki postne podejmowane były przez ludzi wierzących już w czasach biblijnych. Wystarczy wspomnieć Mojżesza, Eliasza i Dawida oraz Pana Jezusa i Apostołów, by móc wskazać konkretne przykłady stosowania ascezy w życiu religijnym. Wzbogacone wskazówkami dotyczącymi właściwego praktykowania umartwień stanowią wciąż aktualny instruktarz, do którego warto sięgać w Wielkim Poście.
Choć żył w wieku dziewiętnastym
Pamięć o nim nie zanika,
Gdyż zachwyca wielu ludzi
Świętość Savio Dominika.
W ziemi włoskiej we wsi Riva
Koło Chieri się wychował.
Ojciec parał się rzemiosłem,
Jego mama to krawcowa.
Przekazali mu rodzice
Skarb najdroższy wiary świętej,
On zaś sercem swym dziecięcym
Przyjął to, co niepojęte.
