Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Na początku nowego roku katechetycznego rozpoczynamy w naszej parafii kolejny cykl przygotowań do sakramentu bierzmowania. Wezmą w nim udział uczniowie klas ósmych szkół podstawowych, którzy rozpoczynają swoją drogę dojrzałości chrześcijańskiej, oraz młodzież z klas pierwszych szkół ponadpodstawowych, która kontynuować będzie zgłębianie prawd wiary w celu jak najowocniejszego przyjęcia darów Ducha Świętego.
Już na dobre rozpoczął się rok szkolny i katechetyczny. Jest to kolejny rok obecności lekcji religii w polskich szkołach. Obecności, która wciąż spotyka się z krytyką płynącą ze strony różnych środowisk. Mimo tej krytyki, która od wielu lat uderza w zasadność prowadzenia katechezy w szkołach, w zajęciach wciąż uczestniczy zdecydowana większość dzieci i młodzieży. Jak podaje w jednym z wywiadów ks. Konrad Kozioł, dyrektor Wydziału Katechetycznego Archidiecezji Krakowskiej: „W skali naszej diecezji w szkołach podstawowych ponad 80 proc. uczestniczy w lekcjach religii, a w szkołach ponadpodstawowych 70 proc”. Liczby mówią wyraźnie, że cały czas większość dobrowolnie wybiera lekcje z katechetami.
Rozalia Celakówna pozostawiła po sobie wiele tekstów, które wydane zostały w zbiorach pt. „Pisma” i „Wyznania z przeżyć wewnętrznych”. Najważniejszym tematem w nich poruszonym jest sprawa Intronizacji. Z kolei z uznaniem Jezusa za Króla w Polsce i na całym świecie wiąże się zagadnienie Królestwa Bożego. Służebnica Boża o „Królestwie” wspomniała ponad trzydzieści razy. Wielokrotnie uczyniła to w nawiązaniu do słów Pana Jezusa, z których wynika, że Królestwo można osiągnąć dzięki naśladowaniu postawy dziecka. Właśnie na te fragmenty pism krakowskiej mistyczki chciałbym tutaj zwrócić uwagę.
Koniec roku szkolnego wiąże się z odłożeniem na bok podręczników i zeszytów do religii. Wakacje nie muszą być jednak zupełnym zapomnieniem o katechezie. Nowe Dyrektorium o katechizacji określa rodziców „pierwszymi katechetami swych dzieci” (nr 124). W ten sposób wydany w 2020 roku dokument Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji podkreśla doniosłą rolę ojców i matek w dziele przekazywania wiary. Misja ta jest prawem i obowiązkiem, który biorą na swoje barki małżonkowie podczas ślubu, a później już jako rodzice podczas chrztu swoich dzieci. W ramach wsparcia w tym ważnym zadaniu, chciałbym przybliżyć kilka sprawdzonych metod i pomocy, które mogą posłużyć rodzicom w prowadzeniu swoich pociech do osobistego spotkania z Panem Jezusem – także w okresie wakacji.
Człowiek jest istotą stworzoną do życia we wspólnocie z innymi ludźmi. Szczególnie ważną wspólnotą jest rodzina. By mogła ona właściwie funkcjonować, trzeba spełnić kilka podstawowych warunków. Jednym z nich jest odpowiednia komunikacja, którą można porównać do budowania mostów między osobnymi skrawkami lądu. Warto poznać podstawowe zasady rodzinnego budowania mostów, by nikt nie czuł się jak samotna wyspa.
Relacje małżeńskie i rodzinne niosą ze sobą wiele wspaniałych chwil pozwalających doświadczyć prawdziwego szczęścia. Zdarza się jednak, że radość wspólnej wędrówki przez życie przesłaniają chmury konfliktów. Chcąc zmniejszyć negatywne skutki sporów, warto przyjrzeć się ich przyczynom i z wyprzedzeniem podjąć odpowiednie działania. Pomóc w tym może zapoznanie się z komunikatem na temat przyczyn konfliktów opublikowanych przez Centrum Badania Opinii Społecznej.
„Sakrament Miłości, Najświętsza Eucharystia jest darem, jaki Jezus Chrystus czyni z samego siebie, objawiając nam nieskończoną miłość Boga wobec każdego człowieka”. Tym zdaniem rozpoczyna się napisana przez Benedykta XVI posynodalna adhortacja apostolska „Sacramentum Caritatis” o Eucharystii, źródle i szczycie życia i misji Kościoła. Rozpoczęty w Wielki Czwartek w archidiecezji krakowskiej Kongres Eucharystyczny to dobra okazja do przypomnienia przynajmniej kilku wybranych refleksji papieża na temat Najświętszego Sakramentu – szczególnie w odniesieniu do miłości małżeńskiej.
Świadkowie męki i zmartwychwstania Zbawiciela
„Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości” (2 P 1, 16). Przywołane tu słowa św. Piotra Apostoła podkreślają realność głoszonej przez niego Ewangelii o Synu Bożym, który stał się Człowiekiem, został umęczony, ukrzyżowany i pogrzebany, a trzeciego dnia zmartwychwstał. Przekonanie, że odwieczne Słowo rzeczywiście stało się Ciałem i zamieszkało pośród ludzi, odzwierciedla się w trosce wiernych o materialne pamiątki po Panu Jezusie.
Czas Wielkiego Postu kieruje uwagę wierzących na biblijne opisy męki i śmierci Pana Jezusa. Zawierają one szereg informacji wymagających odpowiedniego komentarza historycznego i teologicznego. Spośród wielu tego typu opracowań na szczególną uwagę zasługuje dzieło pod tytułem „Jezus z Nazaretu” autorstwa Josepha Ratzingera, papieża Benedykta XVI. W książce tej wielokrotnie pojawia się kluczowy dla zrozumienia dzieła intronizacji temat królestwa Bożego i królowania Chrystusa. Wątkiem, na który chciałbym tutaj zwrócić szczególną uwagę, jest temat królestwa prawdy, który wybrzmiewa podczas procesu Pana Jezusa.
„Krew jaką dali Bogu i Polsce, utwierdzi i wzmocni pobożność prawdziwą w naszym narodzie i stanie się obfitym nasieniem w przyszłości…”. Słowa te pochodzą z gazety „Wiarus” i są komentarzem do wydarzeń, które rozegrały się w styczniu 1874 roku na Podlasiu. Odbiły się one szerokim echem w prasie drukowanej na ziemiach polskich i nie tylko. W tym roku obchodzimy 150. rocznicę tych tragicznych wypadków, które zaowocowały wyniesieniem na ołtarze Wincentego Lewoniuka i XII Towarzyszy – Błogosławionych Męczenników z Pratulina.