Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Królestwo Boże to przestrzeń, w której relacje międzyludzkie przyjmują całkowicie nowy kształt. Niewolnicy stają się tu braćmi swoich panów, Żydzi wezwani są do wspólnoty z poganami, a człowiek staje się dzieckiem Boga. W Królestwie Bożym Jezus czyni swą Matkę Matką umiłowanego ucznia, a tych, co wypełniają wolę Boga, uznaje za swe matki.
Chyba każdy chrześcijanin w pewnym momencie swojego życia zaczyna zdawać sobie sprawę, że znajduje się na polu bitwy, gdzie toczy się zaciekły bój o ludzkie serca. I chociaż przychodzi nam zmagać się z ludźmi, to wciąż musimy pamiętać o słowach św. Pawła, który nauczał, że tak naprawdę nie toczymy walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła (Ef 6, 12). W konfrontacji z Lucyferem nasze ludzkie siły są zbyt wątłe, ale aniołowie, których siła i potęga jest większa (2 P 2, 11), są naszymi potężnymi sojusznikami.
Istnienie aniołów jest prawdą wiary, którą jednogłośnie przekazuje Pismo Święte i Tradycja Kościoła. Aniołowie to czysto duchowe stworzenia posiadające rozum i wolę. Są istotami osobowymi i nieśmiertelnymi, doskonalszymi od pozostałych stworzeń Boga (KKK 330). Nie wdając się w rozważania teoretyczne, nadmienić należy, iż w Katechizmie da się zauważyć dwie funkcje aniołów, którzy kontemplują oblicze Boga i opiekują się ludźmi.
Św. Teresa z Avili, zwana też Teresą od Jezusa, szesnastowieczna Karmelitanka Bosa i Doktor Kościoła, w dziele zatytułowanym „Twierdza wewnętrzna” wielokrotnie określa Boga mianem Króla. W kontekście Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, który proklamowany był 19 listopada 2016 roku w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach, spojrzenie na prawdę o królowaniu Boga z perspektywy duchowości chrześcijańskiej może przyczynić się do pogłębienia znaczenia tego wydarzenia.
Już w pierwszym rozdziale swoich rozważań, pisząc o piękności i godności duszy ludzkiej, św. Teresa mówi o Bogu jako Królu. Nie wiedząc, jak wyjaśnić siostrom zakonnym „pewne wątpliwości, jakie mają w rzeczach modlitwy”, na klęczkach błagała Pana o podpowiedź. Wówczas pojawiła się w jej głowie następująca myśl: „Przedstawiła mi się dusza nasza jako twierdza cała z jednego diamentu albo na wskroś przejrzystego kryształu, podzielona na wiele rozmaitych komnat, podobnie jak i w niebie mieszkań jest wiele. Bo w istocie, siostry, jeśli dobrze rzecz zważymy, dusza sprawiedliwego nie jest niczym innym jak prawdziwym rajem, w którym, jak Pan mówi, z radością przebywa. Jakież bowiem, powiedzcie same, musi być to mieszkanie, w którym Król tak potężny, tak mądry, tak przeczysty, tak dobra wszelkiego pełny, rozkosz dla siebie znajduje?” („Twierdza wewnętrzna”, Poznań 2000, s. 33).
Niektórzy naiwni zdają się myśleć, że biblijny motyw walki dobra ze złem jest jedynie mitem. Jest to jednak bolesna pomyłka, która sygnalizuje uśpienie duchowych pacyfistów. A przecież walka trwa. Przypomniał o niej w 1884 roku papież Leon XIII w encyklice Humanum genus, gdzie przed oczyma Kościoła naszkicował starożytny, sięgający św. Augustyna, model walczących społeczności. Papież pisał o toczącej się walce między dwoma obozami. Pierwszym z tych obozów, jest Królestwo Boże na ziemi, tj. prawdziwy Kościół Jezusa Chrystusa, a kto do niego szczerze i ze zbawiennym skutkiem należeć pragnie, winien Bogu i Jednorodzonemu Synowi Jego służyć całą duszą i całym poddaniem się woli swojej. Drugi obóz, to królestwo szatana, pod którego władzą i panowaniem zostają wszyscy Ci, co za zgubnym przykładem swojego wodza i pierwszych rodziców odmawiają posłuszeństwa prawu Bożemu i wiekuistemu, i wiele rzeczy podejmują albo lekceważąc sobie Pana Boga, albo wprost wbrew woli Bożej.
Tytuł niniejszych rozważań jest nawiązaniem do słów z przypowieści znanej powszechnie jako Przypowieść o minach (Łk 19, 11-27). Głównym bohaterem tej historii jest człowiek, który został królem. Bez niego przypowieść traci spójność, a jej wątki stają się niezrozumiałe. Dlatego proponuję, byśmy przyjęli roboczo następujący tytuł: Przypowieść o powracającym Królu. Poniżej znajduje się uzasadnienie.
W Księdze Syracydesa znajduje się następujące zdanie: Aż do śmierci stawaj do zapasów o prawdę, a Pan Bóg będzie walczył za ciebie (Syr 4, 28). Czy zatem według Mędrca prawda ma tak wielkie znaczenie, że nie wolno ustąpić wobec kłamcy? Warto pochylić się nad tymi słowami, by trochę lepiej zrozumieć charakter walki, do której wzywa nas Duch Święty przez natchnionego Pisarza. » Read more
W Ewangelii Dzieciństwa przekazanej przez św. Mateusza (Mt 1,1-2,23) czytelnik napotyka opowiadanie o mędrcach, którzy przybyli oddać pokłon nowonarodzonemu Królowi. Mędrców do Judei przywiodła tajemnicza gwiazda. Fenomen gwiazdy w perykopie Mt 2,1-12 w świadomości przeciętnego współczesnego odbiorcy tekstu kojarzony jest z czymś, co przypomina kometę unoszącą się nad bożonarodzeniową szopką. Czym więc byłą gwiazda wspomniana przez Ewangelistę?
(Źródło: bialykruk.pl)
Głos biskupów w sprawie Ojczyzny 2010–15
„Życie nad Wisłą toczy się w atmosferze narastającego skundlenia” – napisał w przedmowie do książki Polsko, uwierz w swoją wielkość. Głos biskupów w sprawie Ojczyzny 2010–15 jej wydawca Leszek Sosnowski. „Stąd konieczne staje się donośne wezwanie do wielkości. Przede wszystkim trzeba uwierzyć w swoją wielkość duchową i kulturową, w siłę swojej tradycji”. Realizując ten cel, wydawnictwo Biały Kruk w bieżącym roku oddało do rąk czytelników niezwykłą książkę, na którą złożyły się wypowiedzi szesnastu polskich hierarchów. Każdy, komu na sercu leży pomyślny los naszej Ojczyzny, powinien zapoznać się z tą pozycją.