Parafianie orędownikami Królestwa

“Przewodnik parafialny po nowej ewangelizacji – plan działania w dzieleniu się wiarą” to książka opublikowana przez Wydawnictwo Przystanek Jezus w 2015 roku w Gubinie. Książka ukazała się w ramach serii Nowej Ewangelizacji pod patronatem Zespołu Konferencji Episkopatu Polski do spraw Nowej Ewangelizacji. Jej autor, ks. Robert Hater, urodził się w 1934 roku i jest katolickim księdzem archidiecezji Cincinnati (Ohio, USA). Jako wykładowca teologii od ponad czterdziestu lat zajmuje się tematem ewangelizacji w Kościele. Owocem jego pracy na tym polu są dziesiątki opublikowanych książek i artykułów.

Rozważania zawarte w “Przewodniku parafialnym po nowej ewangelizacji” ks. Hater rozpoczął od wyjaśnienia, dlaczego mówimy dziś o nowej ewangelizacji. Dla polskiego czytelnika szczególną wartość będzie miał następujący fragment: Początkowym impulsem do tego, aby skoncentrować się na nowej ewangelizacji, była adhortacja “O ewangelizacji w świecie współczesnym” Pawła VI, lecz bezpośrednie wezwanie do niej padło z ust Jana Pawła II w homilii, którą wygłosił do Polaków w sanktuarium Krzyża Świętego w Krakowie-Mogile w czerwcu 1979 roku. Zaapelował tam o nowy podział obowiązków w Kościele, dotyczących ewangelizacji i misji. W swoim przemówieniu Jan Paweł II powiedział, że przyszedł czas na nową ewangelizację (s. 28). W tym kontekście powinniśmy wezwanie do nowej ewangelizacji potraktować jako szczególne zadanie, które stawia przed nami Papież Polak.

Następnie autor omawia podstawy teologiczne zaangażowania parafii w nową ewangelizację. Parafia jest odpowiednikiem wspólnoty pierwszych chrześcijan, dlatego jej zadaniem jest głoszenie królestwa Bożego. Pan Jezus jest Królem, który nie przyszedł nas zdominować, lecz aby służyć (por. J 13, 13-14). Przyszedł, aby objawić uzdrawiającą obecność Boga, dać życie i wolność. W związku z tym ks. Robert Hater pisze: Parafianie ewangelizują, ponieważ narodzili się do tego nowego życia poprzez chrzest. Przezeń stajemy się członkami ciała Chrystusa, uczniami zmartwychwstałego Pana i orędownikami królestwa Bożego, daru danego nam przez Boga. Królestwo Boże jest kluczem do zrozumienia misji Jezusa i powołania parafian do bycia uczniami Jego królestwa. Taki jest powód, dla którego ewangelizujemy (GDC 34). Osobiste doświadczenie pozwala nam bardziej docenić królestwo (s. 43). W parafii budowanie królestwa Bożego dokonuje się przez wspólną i indywidualną posługę nauczania, dobry przykład, oddawanie czci, modlitwę i troskę o społeczeństwo.

W ramach naszej misji szerzenia królestwa Bożego powinniśmy zmierzyć się z ubóstwem, które dotyka poszczególne osoby z naszej wspólnoty parafialnej. Ubóstwo według autora może przybierać następujące formy: ekonomiczną, fizyczną, psychiczną i duchową. W związku z tym staje przed nami zadanie przeobrażania środowiska, także własnych firm i zakładów pracy, w duchu ewangelicznego braterstwa. Coraz więcej chrześcijan przyjmuje wezwanie królestwa do pracy na rzecz sprawiedliwości i przeciwstawiania się systemom ekonomicznym, społecznym i politycznym, które trzymają ludzi w ubóstwie. Obecność Boga wzywa liderów politycznych, ludzi ze szczebla kierowniczego świata biznesu, pracowników fizycznych i członków rodzin do wypełniania ich misji w pracy na rzecz zmniejszania ubóstwa ekonomicznego (s. 49).

W kolejnych rozdziałach autor porusza jeszcze wyzwania dla nowej ewangelizacji związane z postępującymi zmianami kulturowymi. Zwraca uwagę na rolę liturgii, posługi słowa i wolontariatu w tym dziele. Zachęca również do głoszenia Chrystusa w rodzinach i miejscach pracy. Powinniśmy według niego robić to z perspektywy katolickiej, która istotnie różni się od protestanckiej. Dające się zauważyć sukcesy protestantów na polu ewangelizacji skłaniają wielu katolików do dublowania ich sposobów działania. Katolicy nie powinni jednak zapominać przy tym o fundamentalnych dla nas sprawach, takich jak rola urzędu nauczycielskiego i życie sakramentalne w Kościele. Posługujemy się Pismem Świętym, ale jego interpretacja leży w kompetencjach biskupów z papieżem na czele. Prosimy o dary Ducha Świętego, ale pamiętamy, że widzialnym znakiem łaski Bożej są ustanowione przez Chrystusa sakramenty.

W książce jest też wiele wskazań praktycznych, z którymi lepiej jednak zapoznać się osobiście, dlatego na tym kończę i zachęcam do lektury.

Piotr Pikuła