Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
Dwieście pięćdziesiąt lat po Chrystusie,
Gdy w Rzymie cesarz Decjusz panował,
wielu mieszkańców jego imperium
uznało mądrość Bożego Słowa.
Dzięki odwadze uczniów Jezusa
wielu przestało czcić rzymskich bogów,
lecz za to krwawe prześladowania
spadały na nich ze strony wrogów.
Poganie bowiem tkwili w przesądzie,
że stare bożki za nową wiarę
grad, głód, choroby i inne plagi
w zemście na Rzymian ześlą za karę.
Testament
Otwórz Testament na czystej karcie
Śniegu męczeńską krwią wypisany,
Gdzie w biel czerwienią ciepłą i gęstą
Sączy się prawda z dymiącej rany
W czaszce od kuli gładkiej jak kłamstwo
Wyplute z gęby carskich siepaczy,
Gdy dziura czoło na żywot wieczny
Sakramentalnym krzyżmem naznaczy.
Śmierć nie przekreśli twardego życia,
Bo jego wartość prawdą się mierzy.
Wiara zwycięży, chociaż ją w błoto
Wdeptuje buta carskich żołnierzy.
Świetliste duchy w najczystsze szaty
Odziane, Boga znak na ich czołach,
Zbrojne potęgą świętej ofiary
Znów pełnią wartę u wrót kościoła.
Prostym przykładem chłopskiego losu
Poświęconego krzyżem i pługiem
Podnoszą w górę serca pokoleń
Wiernych pomiędzy Odrą a Bugiem.
Piotr Pikuła, “Nawałnica”, Siedlce 2016.
Chryste, Królu Męczenników,
Któryś za nas cierpiał rany,
Po unickiej chodząc ziemi
Przez Moskali skatowany,
Mówisz, jak byś był tutejszy
I podlaską masz sukmanę,
Popu w cerkwi się nie kłaniasz,
A to srogo jest karane.
Za krzyżową w poście drogę,
Za śpiewanie gorzkich żali
Nahajkami Cię kozacy
Zgodnie z prawem wysmagali
I kazali nieść ogromny
Krzyż z pradawnej miedzy ścięty.
Niegdyś go pół wsi wznosiło,
Ty go niesiesz sam w pół zgięty.
Nieść go będziesz lat trzydzieści,
Aż Ci doń przyrosną dłonie,
Byś go uniósł na niebiosa
I przy swym postawił tronie.
Stamtąd będzie głosił światu,
Że zbawienie jest w tym znaku.
Chryste, Królu Męczenników,
Daj zwycięstwo dla Polaków.
(PP)
Król zastępów
Bramy unieście swe święte szczyty!
Z pieśnią otwórzcie się dumne wrota!
Oto nadchodzi Król wiecznej chwały.
Na Jego skroniach korona złota.
Kto jest tym Królem, kto Królem chwały?
To Pan zastępów, potężny w boju,
On jest Lwem Judy, Odwiecznym Ojcem,
Początkiem, Końcem, Księciem Pokoju.
To Król na czele zastępów nieba.
W dłoni swej dzierżąc laskę Pasterza,
Chroni swą trzodę, sądzi i walczy,
Wrogów żelaznym berłem uderza.
On Królem królów! On Panem panów!
Na białym koniu z mieczem u boku
Skutecznym mocą Bożego Słowa
Strąca w czeluści piekielne smoka.
Oto przybywa Król wiecznej chwały!
Bramy swe święte szczyty unieście!
Z pieśnią witajcie Go dumne wrota!
Król obejmuje tron w Świętym Mieście.
Piotr Pikuła
