Cała mądrość pochodzi od Pana (Syr 1, 1)
W listach św. Pawła Apostoła możemy znaleźć wiele fragmentów, w których przedstawione zostały zasady dotyczące życia rodzinnego. Sam Apostoł wiódł życie bezżenne, posiadał jednak krewnych i na co dzień funkcjonował wśród ludzi żyjących w rodzinach. Te doświadczenia pomogły mu wyrobić sobie opinie w wielu kwestiach, a udoskonalone przez Boże natchnienie stały się źródłem ponadczasowej mądrości dla pokoleń chrześcijan. Warto więc poświęcić trochę uwagi tym doświadczeniom.
Podczas proklamacji Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana przyrzekaliśmy pełnić Jego wolę i strzec prawości naszych sumień. Sumienie, jako dana każdemu człowiekowi przez Stwórcę zdolność oceniania wartości moralnej czynów, musi być kształtowane w duchu prawd przez Boga objawionych. Tylko wówczas człowiek będzie zdolny do wypełniania woli Jezusa Króla, gdy będzie znał Jego prawa i wiedział, jak je stosować w swojej codzienności. Służyć temu powinna refleksja moralna i codzienne doskonalenie się w cnotach.
Si vis pacem, para bellum – mawiali starożytni. Chcesz pokoju, szykuj się do wojny. Na pierwszy rzut oka słowa te mogą wydawać się kontrowersyjne. U tego, kto je słyszy, zwłaszcza z ust katolika, wzbudzają podejrzliwość i krytycyzm. Zapraszam więc do krótkiej medytacji nad walką, którą toczymy pod sztandarem Króla królów przeciw szatanowi. Moje rozmyślania nad tym aspektem naszego życia duchowego ogniskują się na fragmencie z Listu do Efezjan (6, 10-20). Duch Święty przekazał nam tutaj plastyczny, łatwy do zapamiętania opis Bożej zbroi. Niech lektura tego tekstu pomoże nam zrobić kolejny krok na drodze do zwycięstwa.
Wszyscy jesteśmy powołani do świętości. Nie wszyscy jednak wiedzą, jak świętość osiągnąć. Wielu traci czas, szukając drogi, ale do doskonałości prowadzi tylko jedna droga, droga przez Krzyż wyrzeczenia i walki duchowej (por. KKK 2015).
Magisterium Kościoła widzi w św. Pawle przykład chrześcijanina podążającego drogą Krzyża. Katechizm odsyła nas wprost do 4. rozdz. 2 Listu do Tymoteusza. W liście tym za splotem słów i zdań spotykamy zamkniętego w wiezieniu starca. Spodziewając się rychłego spotkania ze sprawiedliwym Sędzią, Paweł spisuje swój duchowy testament. Dziś miliony ludzi odczytują skierowane do umiłowanego Tymoteusza intymne wyznania Apostoła. My także pochylamy się nad nimi i odnajdujemy w nich wzór świętości. Wzór zostawiony przez św. Pawła polega na wiernej służbie Jezusowi
Wobec wielu przykładów brutalności świata przyrody i okrucieństwa ludzi niektórzy zastanawiają się nad prawdziwością refrenu z hymnu o stworzeniu świata: widział Bóg, że były dobre. W Pierwszym Liście do Tymoteusza znajduje się interesująca refleksja związana z tym problemem. Autor Listu dokonał relektury opisu stworzenia świata zawartego w Genesis. Owocem ponownego odczytania tego opisu jest stwierdzenie: wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre. Sprzeciwia się ono wielu ideologiom nie tylko tamtej epoki. Jest chrześcijańskim orędziem o nowym stworzeniu w Chrystusie, wyrażonym na innym miejscu w stwierdzeniu: Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe (2 Kor 5, 17).
Wielki Post to okazja do spojrzenia na miłość ze szczytu Golgoty. Na tej górze Miłość, która stała się Ciałem, stała się też punktem odniesienia. Rozmyślał nad tym św. Paweł, gdy pisał tekst zwany Listem do Efezjan. W pewnym miejscu Apostoł napisał o Chrystusie: siebie samego wydał za nią… (Ef 5, 25). Słowa te znajdują się w nauce skierowanej do kobiet i mężczyzn. Przynaglają do zastanowienia się nad naszą miłością. Aby i ona zwyciężyła śmierć.